به گزارش سیناپرس، این کودک مذکر در یک دخمه خانوادگی که برای کنت های استارهمبرگ در نظر گرفته شده بود، به صورت مومیایی شده پیدا شد که در اواسط قرن ۱۶ و ۱۷ در آنجا دفن شده بود. به گفته کارشناسان، ویژگی های ریز بدن او با جزئیات مشخص بوده و بدنش هنوز در لباس ابریشمی پیچیده شده است. با این حال، علی رغم داشتن یک زندگی ممتاز، شواهد حاکی از آن است که او به وضوح زندگی سالمی نداشته است.
کالبد شکافی مجازی جسد با استفاده از سی تی اسکن، ناهنجاری هایی را در دنده ها نشان داد که شبیه علائم کلاسیک سوء تغذیه، به ویژه کمبود ویتامین D است. این بیماری که با عنوان راشیتیسم شناخته می شود، منجر به خم شدن پاها می شود، ویژگی که در استخوان های پسر مشهود نبود. 
محققان با داشتن ذهنی باز، احتمال دوم را در نظر گرفتند که شامل مقادیر کم ویتامین C و در نتیجه ابتلا به بیماری اسکوربوت بود.
تجزیه و تحلیل بافت چربی نشان داد که این کودک ۱۰ تا ۱۸ماهه حداقل در مقایسه با سایر نوزادان آن زمان، نسبت به سن خود اضافه وزن داشته است.
در نتیجه، محققان گمان می کنند که این کودک در زندگی خود به خوبی تغذیه می شده که این امر احتمال کمبود ویتامین C را کمتر می کند.
از سوی دیگر، ویتامین D به مقدار قابل توجهی از مواد غذایی ما جذب نمی شود، بلکه از طریق واکنش های شیمیایی وابسته به اشعه ماوراء بنفش (UV) در پوست تولید می شود که نشان می دهد کودک به دلیل کمبود نور خورشید به شدت دچار سوء تغذیه شده است.
این ماده شیمیایی در ساخت استخوان در دوران کودکی بسیار مهم است و ناهنجاری های استخوانی را توضیح می دهد. همچنین به بدن اجازه می دهد تا کلسیم و فسفر را در طول زندگی بهتر جذب کند.
آندریاس نرلیچ (Andreas Nerlich) آسیب شناس دانشگاه مونیخ توضیح می دهد: ترکیب چاقی همراه با کمبود شدید ویتامین را تنها می توان با وضعیت تغذیه ای خوب و کمبود تقریباً کامل قرار گرفتن در معرض نور خورشید توضیح داد.
اگرچه راشیتیسم لزوماً منجر به مرگ نمی شود، اما با نگاهی به ریه های کودک نشانه هایی از ذات الریه کشنده، عفونتی که در نوزادان مبتلا به کمبود ویتامین D شایع است، آشکار شد.
تا قرن نوزدهم و همه گیری راشیتیسم طول کشید تا دانشمندان بفهمند قرار گرفتن در معرض خورشید برای تشکیل استخوان ضروری است. نوزاد مومیایی شده در اتریش تنها یک کودک از یک خانواده در بخشی از اروپا است، اما با توجه به اینکه تعداد کمی از نوزادان دفن شده به خوبی حفظ شده اند، این کشف بینشی جالب از شرایط زندگی نوزادان در قرون ۱۶ و ۱۷ می دهد.
در طول این زمان، طبقه اشراف اغلب از خورشید اجتناب می کردند تا پوست خود را سفید نگه دارند، چراکه نشانه ای از رتبه بالا در بسیاری از جوامعهاروپایی بود و فقط دهقانان و کارگران زیر آفتاب روزگار می گذراندند.
در ایتالیا، بسیاری از اسکلت های کودکان طبقه اشراف که در قرن ۱۶ و ۱۷ در کلیسای مدیچی در فلورانس دفن شده اند، نشانه هایی از راشیتیسم، از جمله خم شدن دست ها را نشان می دهند. پژوهشگران استدلال می کنند که تأخیر طولانی مدت مصرف غذاهای جامد که مقادیر کمی ویتامین D در نوزادان فراهم می کند، می تواند خطر ابتلا به راشیتیسم را افزایش دهد.
مشخص نیست نوزادی که در دخمه اتریشی یافت شد از شیر گرفته شده بود یا غذاهای چرب غنی از ویتامین D خورده بود. در واقع، سطح بالای چربی بدن او احتمالاً همان چیزی است که بقایای او را به خوبی حفظ کرده است. حتی شواهد وجود دارد که نشان می دهد کمبود ویتامین D با چاقی دوران کودکی مرتبط است و این سؤال را مطرح می کند که رژیم غذایی ممتاز او چه نقشی در بیماری او داشته است.
با توجه به اینکه جسد در یک کت خاکسپاری ابریشمی دفن شده و تنها نوزاد در سرداب بود، محققان گمان می کنند که او نخست زاده ای است که احتمالاً گانداکر، گرگور یا ریچارد نامیده می شده و متأسفانه تابوت او کتیبه ای نداشت.
به گزارش سیناپرس، نرلیچ در پایان اذعان می کند: همانطور که می دانیم میزان مرگ و میر زودرس نوزادان در آن زمان بسیار بالا بوده و مشاهدات ما ممکن است تأثیر قابل توجهی در بازسازی کلی زندگی نوزادان حتی در طبقات اجتماعی بالاتر داشته باشد.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله Frontiers منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه