به گزارش سیناپرس، مطالعات جدید پژوهشگران نشان می دهد همزیستی بین حیوانات بزرگ و انسان ها غیرممکن نیست. طی این مطالعات، دیرینه شناسان استرالیایی در دانشگاه کوئینزلند، رکوردهای پراکنش تاریخی ۱۴ گونه بزرگ جانوران آسیایی را با تعداد فعلی آنها در جنگل های استوایی مقایسه کردند.
بر این اساس مشخص شد چهار گونه ببر، فیل، گراز وحشی و پلنگ ابری در مناطقی که زیستگاه خود را با انسان ها به اشتراک می گذارند، رشد جمعیت را تجربه کردند.
به گزرش سیناپرس، البته شرایط فوق الذکر برای همه جانوران یکسان نبوذده و برای نمونه تعداد فیل های آسیایی در آغاز قرن بیستم حدود ۱۰۰ هزار زنجیر بوده است اما در حال حاضر، تعداد گونه های در معرض خطر در طبیعت کمتر از ۵۰ هزار مورد است و می توان مدعی شد دامنه آنها ۸۵ درصد کاهش یافته است.
از جمعیت ببرها نیز که بزرگترین گربه های آسیایی هستند، حدود ۴ هزار و ۵۰۰ قلاده باقی مانده است، اما زیرگونه های خاصی از گربه سانان آسیایی قبلاً از بین رفته اند. برای نمونه ببر خزری منقرض شده و ببر چین جنوبینیز از نظر عملکردی منقرض شده محسوب می شود.
زاچاری امیر (Zachary Amir) سرپرست این تیم مطالعاتی در رابطه با یافته های فوق می گوید: این نتایج نشان می دهد که در شرایط مناسب، برخی از حیوانات بزرگ می توانند در نزدیکی انسان زندگی کرده و از انقراض جلوگیری کنند. این نتایج برخی از فرضیات حفاظتی را که انسان و جانوران بزرگ ناسازگار هستند به چالش می کشد.
به گزارش سیناپرس، در حالت عادی زندگی انسان و حیوانات در کنار یکدیگر به ضرر حیوانات خواهد بود زیرا به طور معمول شکارچیان گونه های بزرگتر را هدف قرار می دهند. اما در مورد ببر ها، فیل ها، گرازهای وحشی و پلنگ‌های ابری، جمعیت آنها در مجاورت انسان ها حفظ شده است که این موضوع ممکن است نتیجه تلاش های سختگیرانه ضد شکار غیرقانونی در پارک های ملی باشد که به سکونتگاه‌های انسانی نزدیک تر هستند و گردشگران از آنها بازدید می کنند.
در حالی که جنگل زدایی همچنان بر تعداد جمعیت گونه های حیات وحش تأثیر منفی می گذارد، حیوانات بزرگی که شکار نمی شدند، در زیستگاه های کوچکتر به رشد خود ادامه دادند.
سرپرست این تیم مطالعاتی تاکید کرد: پیش از این، تنها چند نمونه از گونه های بزرگ آسیایی وجود داشت که در زیستگاه‌های کوچک نزدیک انسان رشد می کردند، این موضوع به ویژه در بمبئی هند، جایی که پلنگ ها در یک پارک شهری سگ های ولگرد را شکار می کردند، به خوبی مشهود بود و خوشبختانه، ما دریافتیم که طیف وسیع تری از حیوانات می توانند با انسان ها همزیستی کنند.
به گزارش سیناپرس، در سنگاپور، شکار غیرقانونی کاملا متوقف شده و تلاش‌ها برای احیای جنگل‌ها گسترده است.
به گفته کارشناسان، سنگاپور در واقع وحشی سازی مجدد طبیعی گوزن های سامبار و گرازهای وحشی را تجربه کرده است، که اکنون اغلب در جنگل های شهری مشاهده می‌شوند. اگر این تلاش های حفاظتی را در جنگل‌های بزرگ تر و سایر مناطق تکرار کنیم، ممکن است شاهد تأثیرات مثبت در سراسر جهان باشیم. اما قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، انسان ها باید دست به کار شده و شکار غیرقانونی را محدود کنند.
شرح کامل این یافته ها در آخرین شماره مجله تخصصی Science Advances منتشر شده است.
مترجم: حمید تعالی