به گزارش سیناپرس، مطالعات ژنتیکی انجام شده روی بقایای ۱۳ انسان نئاندرتال، بینش جدیدی در مورد سازمان اجتماعی این گونه منقرض شده از انسان ها ارائه می دهد. این بزرگترین مطالعه ژنتیکی شناخته شده در مورد نئاندرتال ها است که تا به امروز گزارش شده است.
نئاندرتال ها از حدود ۴۳۰ تا ۴۰ هزار سال پیش غرب اوراسیا را اشغال کرده و از نظر زمانی با انسان های امروزی مرتبط هستند. داده های ژنتیکی به شکل دی ان ای هسته ای که از بقایای ۱۸ فرد نئاندرتال بازیابی شده است، امکان بررسی گسترده ای از جمعیت این گونه انسانی ارائه کرده است. با این حال، اطلاعات کمی در مورد سازمان اجتماعی آنها وجود دارد.
طی این مطالعات جدید، لوریتس اسکوف (Laurits Skov) و همکارانش داده های ژنتیکی بقایای ۱۱ فرد نئاندرتال از غار چاگیرسکایا و ۲ نفر از غار Okladnikov در کوه های آلتای در جنوب سیبری روسیه را به دست آورده و آنالیز کردند.
محققان دریافتند: برخی از نئاندرتال های ساکن چاگیرسکایا، از جمله پدر و دختر نوجوانش، همراه با یک جفت از بستگان درجه دو، از نزدیک با هم مرتبط بودند.
نتایج نشان می دهد: حداقل برخی از آنها در یک زمان زندگی می کردند. نویسندگان همچنین دریافتند که تنوع ژنتیکی کروموزوم‌های Y که از خط مردانه منتقل می‌شود بسیار کمتر از دی ان ای میتوکندریایی که از مادران منتقل می‌شود، در این افراد دیده می شود.
به گزارش سیناپرس، این موضوع نشان می دهد: احتمال مهاجرت زنان در بین نئاندرتال ها بیشتر از مردان بوده و به همین دلیل نویسندگان پیشنهاد می کنند که این یافته ها را می توان به بهترین نحو با یک جامعه کوچک (حدود ۲۰ نفر) توضیح داد که در آن ۶۰٪ یا بیشتر زنان از جامعه دیگری برای پیوستن به خانواده همسر خود مهاجرت کرده اند در حالی که مردان در محیط خانواده خود مانده اند.
نویسندگان تاکید می کنند: این نتیجه گیری بر اساس حجم نمونه کوچکی از این انسان بوده و ممکن است معرف زندگی اجتماعی کل جمعیت نئاندرتال نباشد. به گزارش سیناپرس،بنابراین، مطالعات آینده باید شامل افراد بیشتری از جوامع دیگر باشد تا سازمان‌های اجتماعی پسرعموهای نزدیک ما را روشن کند.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: natureasia