مرگ لودویک ون دن برگ (Lodewijk van den Berg) به صورت آنلاین توسط "انجمن کاشفان فضا" (Association of Space Explorers) که سازمان حرفه‌ای فضانوردان است، گزارش شد.
ون دن برگ قصد نداشت فضانورد شود. تغییر مسیر وی به سوی فضا، در نتیجه دعوت ناسا از سازمان‌های تجاری و تحقیقاتی برای انجام دادن آزمایش‌هایی از داخل شاتل فضایی بود. ناسا در حال آماده شدن برای انجام آزمایش "سیستم رشد کریستال بخار" (Vapor Crystal Growth System) در شاتل فضایی چلنجر بود؛ محموله‌ای که توسط ون دن برگ و همکارانش در شرکت "EG&G Energy Measurements" در کالیفرنیا طراحی شده بود تا آماده‌سازی مواد کریستالی را پیش ببرد.
این آزمایش ۱۳۷ ساعته که شامل رشد یک کریستال یدید جیوه بود، مستلزم حضور فردی بود که رشد کریستال را از داخل شاتل فضایی نظارت کند.
ون دن برگ در گفتگوی سال ۲۰۱۱ خود در هلند گفت: عقیده ناسا در مقطعی این بود که آموزش دانشمندِ مطلع از نکات رشد کریستال برای تبدیل شدن به یک فضانورد، مقرون‌به‌صرفه‌تر است تا این که سعی کند یک فضانورد را در مورد تمام علوم کلاسیک آموزش دهد.
ناسا از شرکت EG&G خواست تا فهرستی از نامزدها برای حضور در این آزمایش تهیه کند. رئیس آزمایشگاه به عنوان یک شوخی، نام "ون دن برگ" را به فهرست اضافه کرد.
ون دن برگ گفت: مسئولین ناسا از من سوال کردند که آیا علاقه‌ای به انجام دادن این کار دارم؟ در ابتدا گفتم: چرا که نه، اما من خیلی پیر هستم و چشمانم ضعیف هستند. بنابراین، در نخستین مرحله انتخابی، بیرون گذاشته می‌شوم. علاقه من به این کار، حداقل بر ناسا تاثیر خوبی گذاشت.
اما نه تنها ون دن برگ حذف نشد، بلکه پس از پشت سر گذاشتن یک معاینه فیزیکی بسیار دقیق، نهایتا به انتخاب اصلی ناسا برای پرواز به عنوان متخصص محموله تبدیل شد.
در ۲۹ آوریل ۱۹۸۵، ون دن برگ به عنوان عضوی از خدمه ماموریت "اس‌تی‌اس-۵۱-بی" (STS-51B) که با شاتل فضایی چلنجر پرواز کردند، به فضا رفت. این پرواز، نخستین پرتاب یک ماژول علمی کاملا عملیاتی آزمایشگاه فضایی بود که توسط "آژانس فضایی اروپا" (ESA) ارائه شده بود و خدمه هفت نفره آن برای کار شبانه‌روزی، به دو شیفت تقسیم شدند.
ون دن برگ، یکی از اعضای گروه "سیلور" (Silver) بود که در کنار "نورم تاگارد" (Norm Thagard)، متخصص ماموریت و "فرد گرگوری" (Fred Gregory)، خلبان کار می‌کرد. گروه "گلد" (Gold) شامل "دان لیند" (Don Lind) و "بیل تورنتون" (Bill Thornton)، متخصصان ماموریت و "تیلور وانگ" (Taylor Wang)، متخصص بارگیری و فرمانده "باب اورمایر" (Bob Overmyer) بود.
ون دن برگ با اشتیاق به دیدن اثراتی که ریزگرانش بر رشد کریستال دارد، توانست هر نگرانی را که در مورد پرتاب با شاتل داشت، کنار بگذارد. ون دن برگ گفت: شما بالای یک موشک بزرگ با حدود دو و نیم میلیون کیلوگرم مواد منفجره قوی می‌نشینید و سپس برمی‌گردید و می‌گویید آن را آتش بزن (روشن کن)! آرزوی شرکت کردن در این مرحله، بر مرحله‌ای که می‌گویی ممکن است جانم را یا هر چیز دیگری – شاید یک انگشت را از دست بدهم – برتری دارد.
کار این دانشمند هلندی‌تبار در آزمایشگاه فضایی، بر رشد یک کریستال یدید جیوه متمرکز بود که در زمین برای ساخت حسگرهایی به منظور تشخیص تابش اشعه ایکس و پرتو گاما در کاربردهای پزشکی، صنایع دفاعی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی استفاده می‌شود. پس از مطالعه کریستال رشدیافته در فضا، ون دن برگ دریافت که پایداری و کیفیت ساختاری آن نسبت به کریستال‌های زمینی بهتر است.
اس‌تی‌اس-۵۱-بی، تنها ماموریت ون دن برگ بود. با فرود آمدن در "پایگاه نیروی هوایی ادواردز" (AFB) در کالیفرنیا در ششم مه ۱۹۸۵، وی و سایر فضانوردان به مدت هفت روز و هشت دقیقه در فضا بودند.
ون دن برگ در ۲۴ مارس ۱۹۳۲ در اسلوایسکیل هلند به دنیا آمد. او در سال ۱۹۶۱، مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته مهندسی شیمی از "دانشگاه فناوری دلفت" (TU Delft) دریافت کرد. سپس در "دانشگاه دلاور" (University of Delaware) تحصیل کرد و در سال ۱۹۷۲، مدرک کارشناسی ارشد علوم کاربردی و در سال ۱۹۷۵، مدرک دکترای علوم کاربردی گرفت.
ون دن برگ پس از اخذ دکترای خود، به EG&G پیوست. این شرکت به عنوان یک پیمانکار دفاعی برای دولت آمریکا، از ون دن برگ خواست تا شهروند این کشور شود. از این رو، نخستین شهروند هلندی که به فضا پرواز کرد، "ووبو اوکلس" (Wubbo Ockels) بود که شش ماه پس از ون دن برگ به فضا پرتاب شد.
پس از بازگشت به زمین، ون دن برگ کار خود را در EG&G از سر گرفت و سرپرست بخش علوم مواد آن شد. او بعدها به فلوریدا نقل مکان کرد، به عنوان دانشمند ارشد در شرکت "Constellation Technology" انتخاب شد و به کار خود در مورد رشد کریستال‌ها ادامه داد. تجربه ون دن برگ در فضا، موضوع مستند "فضانورد فراموش شده" ('Forgotten Astronaut) بود که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد.
در سال ۲۰۰۷، ون دن برگ هم نام یک سیارک کمربند اصلی موسوم به "11430 Lodewijkberg" شد که نخستین بار در سال ۱۹۶۰ یافت شد. ون دن برگ در سال ۱۹۶۸ با "ژاکلین مارول" (Jacqueline Marvel) ازدواج کرد. آنها صاحب دو فرزند به نام‌های "پاتریشیا" (Patricia) و "کریستوفر" (Christopher) شدند.
منبع:ایسنا
No tags for this post.