به گزارش سیناپرس، گازهای گلخانه ای که توسط انسان به درون جو منتشر می شوند، باعث گرم شدن تدریجی کره زمین می گردند. اکثریت قریب به اتفاق این گرما یعنی بیش از 90 درصد آن به اقیانوس ها ختم می شود. بنابراین، برای درک سرعت تغییر آب و هوای زمین، باید به اقیانوس ها نگاه کنیم و تغییرات محتوای گرمایی این پهنه های عظیم آبی را دنبال کنیم.
اقیانوس به گفته متخصصان، کلید درک گذشته و آینده ما را فراهم می کند. گرم شدن اقیانوس همچنین چرخه های انرژی، کربن و آب را به هم متصل می کند، زیرا این پیکره بزرگ حاوی آب، جزء کلیدی سیستم زمین است.
در یک بررسی جامع، دانشمندانی از سراسر جهان ازجمله موسسات پیشرو در چین، فرانسه، ایالات متحده آمریکا، استرالیا و بریتانیا مشارکت داشته و در این باره تحقیقی را انجام داده اند.
این محققان، اطلاعات دمای اقیانوس های جهان را با استفاده از انواع سنسورهای دمایی جمع‌آوری کردند. برخی از این حسگرهای دما توسط محققان به صورت دستی در اقیانوس ها قرار می گیرند، برخی دیگر توسط کشتی های باری مستقر می شوند و بسیاری از آن ها نیز دستگاه های مستقلی هستند که در اقیانوسها شناورند.
محققان با ترکیب هزاران مورد از داده های اندازه گیری دمایی که از سراسر کره زمین به دست آمده بودند، توانستند تصویر واضحی از تغییر محتوای گرمایی اقیانوس های جهانی از دهه 1950 به بعد را ارائه دهند.
پژوهشگران بین الملل در این تحقیق، ارزیابی کاملی را در مورد اعتبار هر مجموعه داده بر اساس پیشرفت در این زمینه در طول سال‌های گذشته انجام داده و توانستند سرعت گرم شدن اقیانوس ها را محاسبه کنند.
آنها دریافتند: گرمایش در ارتفاع 2000 متری از سطح دریا، بدون تردید حداقل در دهه 1950 آغاز شده و از آن زمان تاکنون ادامه داشته است. به گزارش سیناپرس، گرم شدن 2000 متر بالای اقیانوس با سرعتی بیش از دو برابر ادامه دارد. این گرمایش از کمتر از 5 تا مقدار 10 زتا ژول در سال برآورد شده است. هر زتا ژول، معادل 10 به توان 21 ژول انرژی است!
در این تحقیق، دانشمندان همچنین سعی کرده اند اتفاقی را که در این خصوص و در دهه های آینده برای اقیانوس ها و کره زمین می افتد، پیش بینی کنند.
به گفته آن ها، مهم ترین یافته ما این است که آینده اقیانوس در دستان ماست. اگر کاهش عمیق در انتشار گازهای گلخانه ای ایجاد شود به عنوان مثال، اگر هدف توافق پاریس برای محدود کردن دمای سطح جهانی به 2 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن قابل دستیابی باشد، شتاب گرمایش اقیانوس ها در حدود سال 2030 متوقف خواهد شد.
با این حال، اگر اقدامی نکنیم، پیش‌بینی‌ها بسیار وحشتناک هستند. بر این اساس، نرخ گرمایش در طول قرن بیست و یکم سر به فلک خواهد کشید و پیش بینی می شود تا دهه 2090، نرخ گرم شدن اقیانوس ها چهار برابر بیشتر از سطح فعلی باشد.
یکی دیگر از یافته‌های این پژوهش ارزشمند، آن است که اگرچه پیش‌بینی می‌شود گرمایش اقیانوسها در تمام حوضه‌ها در طول قرن بیست و یکم ادامه یابد، برخی از مناطق اقیانوسی سریع‌تر از سایرین گرم می‌شوند. به عنوان مثال، اقیانوس اطلس و اقیانوس های جنوبی بسیار سریع تر از اقیانوس آرام و اقیانوس هند گرم می شوند و انتظار می رود تا پایان این قرن، اقیانوس آرام به دلیل حجم زیاد خود به بزرگ ترین مخزن گرما تبدیل شود.
به گزارش سیناپرس، نتایج این مطالعه که در نشریه معتبر Nature Reviews منتشر شده اند، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند، زیرا در کنار ذکر بی پرده خطرات، ما را تشویق می کنند تا اقداماتی را برای کاهش و واکنش به تغییرات آب و هوایی انجام دهیم.
این یافته ها در واقع نشان می دهد: اگر برای کاهش گرمایش جهانی اقدامی نکنیم چه اتفاقات مصیبت باری در انتظار ما زمینیان خواهد بود.
ترجمه: محمدرضا دلفیه