استخراج معادن در آب های کم عمق برای طبیعت مضر است
به گزارش سیناپرس، برخی از شرکت ها و کشورها برای دور زدن بحث‌های مربوط به محیط زیست اعماق دریا، به استخراج معادن در بستر کم عمق روی می آورند با این فرض که این محل ها پایدارتر از استخراج در اعماق دریا هستند. اما مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه هلسینکی انجام شده خطرات بالقوه استخراج معدن در آب های کم عمق را برجسته کرده و استدلال می کند که قبل از اینکه بتوان آن را ایمن یا پایدار تلقی کرد، تحقیقات بی طرفانه تری در مورد اثرات زیست محیطی آن مورد نیاز است.
فرآیند استخراج از بستر دریا شامل استخراج مواد معدنی با ارزش مانند قلع، الماس و گره های چند فلزی حاوی آهن و منگنز است. بیشتر استخراج ها از بستر آبهای کم عمق در اعماق کمتر از ۲۰۰ متر انجام می شود، اما این اصطلاح می تواند شامل هرگونه فعالیت معدنی کف دریا باشد.
لورا کایکونن (Laura Kaikkonen) پژوهشگر ارشد این مطالعات گفت: ما زیستگاه و محیط زیست موجودات دریایی را به طور کامل از دست می دهیم. همانند اکوسیستم های اعماق دریا، استخراج معدن در آب های کم عمق می تواند اثرات شدیدی بر تنوع زیستی دریایی داشته باشد، زیرا به لایروبی نیاز دارد که فرآیندی است که در آن شن و ماسه و سایر مواد بسترهای تشکیل دهنده کف اقیانوس تخلیه شده و مواد معدنی استخراج می شوند.این کار کف دریا را از بین می برد و موجودات دریایی از جمله مرجان‌ها، اسفنج‌ها، خرچنگ ها و مانند آن ها را که در بستر دریا زندگی می کنند، می کشد.
گفتنی است که حتی اگر برخی از جانداران دریایی بتوانند شنا کنند و از حادترین اثرات لایروبی در امان بمانند، تغییر ساختار فیزیکی کف اقیانوس زندگی آن ها نیز را تغییر می دهد.
در حالی که منابع زمین در حال اتمام است، تقاضای زیادی برای مواد معدنی و فلزاتی که از بستر دریا استخراج می شوند در صنعت تجهیزات الکترونیکی و پنل های خورشیدی و باتری وجود دارد. کایکونن در این باره توضیح داد که در این ذخایر دریایی درجات بسیار بالایی از مواد معدنی با ارزش تجاری وجود دارد. استخراج این مواد معدنی از بستر دریا نیز در طول زمان بسیار ارزان تر و امکان پذیرتر شده و استخراج در آب های کم عمق را به گزینه ای جذاب برای شرکت های سودجو تبدیل کرده است.
به گزارش سیناپرس، اما استخراج معادن در آب های کم عمق هزینه های زیست محیطی و اجتماعی زیادی را به همراه داشته است. صنعت قلع در جزایر بانگکا-بلیتونگ اندونزی یک نمونه هشدار دهنده است.
ابراهیم محقق دانشکده علوم اجتماعی و سیاسی دانشگاه بانکا-بلیتونگ در این باره می گوید: قلع در این جزایر تا فاصله ۵ کیلومتری از ساحل لایروبی شده است. کشتی های لایروبی عمدتاً متعلق به شرکت های خصوصی هستند که برخی از آنها با مشارکت شرکت های دولتی کار می کنند. استخراج معادن دریایی سواحل بانکا-بلیتونگ را ویران، کثیف و آب را آلوده می کند. به گفته ابراهیم، هیچ نسخه ای از استخراج قلع که برای محیط زیست بی خطر باشد، وجود ندارد.
به گفته پژوهشگران، استخراج قلع به ۷۰ درصد از صخره‌های مرجانی آسیب رسانده است.
به گزارش سیناپرس، سنجش تمام شواهد علمی و جمع آوری اطلاعات جدید در مورد اثرات استخراج معادن ممکن است هزینه بر باشد و شرکت‌ها را مجبور به چشم پوشی از سود پروژه‌های معدنی کند. کایکونن در پایان می گوید: باید تاکید کنم که حفظ نگرش های پیشگیرانه در مدیریت اکوسیستم های دریایی بسیار مهم است.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Trends in Ecology & Evolution منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
