مطالعات سه گروه ازپژوهشگران در دو دانشگاه ویسکانسین و کالیفرنیا نشان داد که برخلاف نظر قبلی پژوهشگران انسانهای اولیه فقط از حرکات دست، ایما و اشاره برای صحبت کردن استفاده نمی‌کردند. ریک دیل و گری لوپیان در طی مقاله‌ای که در مجله علمی رویال منتشر کردند می‌گویند: «براساس یافته‌های ما انسانها هم با حرکات دست و صورت و هم با تولید صدا با یکدیگر ارتباط داشتند.»
طبق نظر این پژوهشگران هیچ کس با قطعیت نمی‌تواند بگوید که انسانها چگونه با یکدیگر شروع به صحبت کرده‌اند، اما به احتمال زیاد این کار در بین گروه‌های مختلف طی یک فرآیند تدریجی و با استفاده ازسیگنال‌های مختلفی از قبیل تماس چشمی، حرکات بدن، تکان دادن بازوها، دستان و انگشتان انجام می‌شده است. نتایج جدید نشان می‌دهد که انسانهای اولیه از برخی صداهای معنی دار برای انتقال مفاهیم استفاده می‌کردند.
برای رسیدن به این نتایج، پژوهشگران از افراد داوطلب شرکت کننده در این تحقیق خواستند تا بدون استفاده از حرکات دست و صورت و تنها با استفاده از صداها با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
در این مطالعه از نه زوج شرکت کننده خواسته شد تا در یک بازی کلمات و با استفاده از 18 کلمه متضاد (بالا، پایین، بزرگ ، کوچک و …) سعی کنند با شریک زندگیشان ارتباط برقرار کنند. پژوهشگران نتایج به دست آمده از این مطالعه را ثبت و سپس نتایج به دست آمده از زوج‌های مختلف را باهم مقایسه کردند.
پژوهشگران دریافتند که زوج‌ها در طی مراحل مختلف در تلاش بودند تا در برقراری ارتباط پیشرفت کنند و در نهایت آنها به نقطه‌ای رسیدند که توانستند مفهوم 82 درصد از کلمات بیان شده در هر مرحله را درک کنند. این کار در یک محیط غیر آزمایشی هم انجام گرفت. به طوریکه صداها از طریق تلفن همراه برای افراد از نقاط مختلف پخش شدند و آنها توانستند هر بارحدود 35 درصد از این صداها را حدس بزنند.
یافته‌های به دست آمده توسط پژوهشگران نشان داد که به احتمال زیاد اجداد ما با استفاده از هردو حالت یعنی ایما و اشاره و صداها برای برقراری ارتباط استفاده می‌کردند و درطی یک دوره طولانی این امواج پیچیده در میان جوامع مختلف تکامل یافته و به تدریج به حالت امروزی در آمده است.
مطالعات سه گروه ازپژوهشگران در دو دانشگاه ویسکانسین و کالیفرنیا نشان داد که برخلاف نظر قبلی پژوهشگران انسانهای اولیه فقط از حرکات دست، ایما و اشاره برای صحبت کردن استفاده نمی‌کردند. ریک دیل و گری لوپیان در طی مقاله‌ای که در مجله علمی رویال منتشر کردند می‌گویند: «براساس یافته‌های ما انسانها هم با حرکات دست و صورت و هم با تولید صدا با یکدیگر ارتباط داشتند.»
طبق نظر این پژوهشگران هیچ کس با قطعیت نمی‌تواند بگوید که انسانها چگونه با یکدیگر شروع به صحبت کرده‌اند، اما به احتمال زیاد این کار در بین گروه‌های مختلف طی یک فرآیند تدریجی و با استفاده ازسیگنال‌های مختلفی از قبیل تماس چشمی، حرکات بدن، تکان دادن بازوها، دستان و انگشتان انجام می‌شده است. نتایج جدید نشان می‌دهد که انسانهای اولیه از برخی صداهای معنی دار برای انتقال مفاهیم استفاده می‌کردند.
برای رسیدن به این نتایج، پژوهشگران از افراد داوطلب شرکت کننده در این تحقیق خواستند تا بدون استفاده از حرکات دست و صورت و تنها با استفاده از صداها با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
در این مطالعه از نه زوج شرکت کننده خواسته شد تا در یک بازی کلمات و با استفاده از 18 کلمه متضاد (بالا، پایین، بزرگ ، کوچک و …) سعی کنند با شریک زندگیشان ارتباط برقرار کنند. پژوهشگران نتایج به دست آمده از این مطالعه را ثبت و سپس نتایج به دست آمده از زوج‌های مختلف را باهم مقایسه کردند.
پژوهشگران دریافتند که زوج‌ها در طی مراحل مختلف در تلاش بودند تا در برقراری ارتباط پیشرفت کنند و در نهایت آنها به نقطه‌ای رسیدند که توانستند مفهوم 82 درصد از کلمات بیان شده در هر مرحله را درک کنند. این کار در یک محیط غیر آزمایشی هم انجام گرفت. به طوریکه صداها از طریق تلفن همراه برای افراد از نقاط مختلف پخش شدند و آنها توانستند هر بارحدود 35 درصد از این صداها را حدس بزنند.
یافته‌های به دست آمده توسط پژوهشگران نشان داد که به احتمال زیاد اجداد ما با استفاده از هردو حالت یعنی ایما و اشاره و صداها برای برقراری ارتباط استفاده می‌کردند و درطی یک دوره طولانی این امواج پیچیده در میان جوامع مختلف تکامل یافته و به تدریج به حالت امروزی در آمده است.
No tags for this post.