کشاورزی زیستی به عنوان راهکاری برای پاسخ به چالش های موجود در حوزه کشاورزی با سرعت بالایی در حال رشد و توسعه است.
نوعی از کشاورزی که کاهش مصرف کودهای شیمیایی و بهبود عملکرد محصول را در پی دارد و در این نوع از کشت، کمبود مواد غذایی خاک با استفاده از نسل سوم کودها یعنی کودهای زیستی جبران می شود. کارشناسان بر این باورند که پافشاری بر استفاده سنتی از نهاده ها، عامل عقب ماندگی کشاورزی، تخریب محیط زیست و به خطر انداختن سلامت غذایی جامعه می شود. به همین دلیل ورود دیرهنگام به این عرصه خسارات زیادی به صنعت کشاورزی وارد می کند.
شیوه سنتی کشاورزی در کنار پایین آوردن عملکرد این صنعت، موجب تخریب محیط زیست و وارد شدن آسیب های جدی به طبیعت می شود. استفاده بی رویه از منابع آب و خاک و کودهای شیمیایی مهم‌ترین عوامل در بروز این مخاطرات هستند که با کمک کشاورزی زیستی می توان تا حدودی این مشکلات را حل کرد.
بر همین اساس هم ستاد توسعه زیست فناوری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برای اجرای ۹ پروژه ملی با کمک شرکت های دانش بنیان و نهادهای موثر در این حوزه پیش قدم شده است تا با کمک آنها بتواند کشاورزی زیستی و قراردادی را در کشور توسعه دهد.
اجرای «مدیریت تغذیه تلفیقی»، «پایلوت برنامه کشاورزی قراردادی برای محصولاتی مانند گندم، سیر، پیاز، گوجه فرنگی و دانه های روغنی»، «اجرای مدیریت تلفیقی آفات»، «کشت فرا سرزمینی ذرت» و «کشت فراسرزمینی غلات»، از جمله این پروژه ها است.
No tags for this post.