به گزارش سیناپرس، این آزمایش نه تنها یک فکر سرگرم کننده بلکه از نظر علمی آموزنده است. یک مطالعه جدید نشان می دهد که یافتن شواهدی از حیات روی زمین ممکن است به فصلی که ستاره شناسان بیگانه کهکشان را مشاهده می کنند بستگی داشته باشد.
تقریباً هیچ چیز در علم فضایی به اندازه یافتن یک سیاره بالقوه قابل سکونت هیجان گسترده ای ایجاد نمی کند. به گفته پژوهشگران، قبل از اینکه به نقطه ای برسیم که بتوانیم قابلیت سکونت یک سیاره را تایید کنیم، به علم و استدلال ابتکاری زیادی نیاز است.
در این مطالعه زمین به عنوان یک سیاره فراخورشیدی در نظر گرفته شده و شاخص های زیستی فصلی در اتمسفر آن مشخص است.
ژان نوئل متلر (Jean-Noel Mettler) دانشجوی دکترای گروه فیزیک دانشگاه زوریخ و پژوهشگر ارشد این مطالعه است که در حال مطالعه درباره سیارات فراخورشیدی و زیست پذیری آن هاست.
این مطالعه طیف تابش فروسرخ زمین، تأثیر هندسه های مشاهده ای مختلف روی آن طیف‌ها و مشاهدات یک ناظر بسیار دورتر را بررسی می کند. محققان همچنین چگونگی تاثیر تغییر فصول بر طیف ها را ارزیابی کردند.
متلر در این باره گفت: ما متوجه شدیم که تنوع فصلی قابل توجهی در طیف انتشار حرارتی زمین وجود دارد و قدرت ویژگی های طیفی شاخص های زیستی مانند اکسید نیتروژن، متان، ازون و دی اکسید کربن به شدت به فصل و هندسه مشاهده بستگی دارد.
همچنین این مطالعه به بررسی چهار هندسه رصدی مختلف پرداخت که در قطب های شمال و جنوب، استوای آفریقا و در استوای اقیانوس آرام قرار دارد. این طیف‌ها با موج های مادون قرمز اتمسفر روی ماهواره آبی ناسا مشاهده شدند.
محققان دریافتند:هیچ نمونه واحد و مشخصی از طیف انتشار حرارتی زمین وجود ندارد و تغییرات فصلی آن را غیرممکن می کند.
در این پژوهش آمده است؛ تنوع فصلی قابل توجهی در طیف انتشار حرارتی زمین وجود دارد و قدرت ویژگی های جذب نشانه های زیستی به شدت به فصول و هندسه دید بستگی دارد.
محققان همچنین دریافتند: انتشارات حرارتی با مشاهده هندسه بسیار متفاوت است. تنوع در خوانش ها در طول زمان در بالای توده های خشکی بسیار بیشتر از بالای اقیانوس ها بود. نمای استوایی آفریقا و نمای قطب شمال بر روی توده های خشکی متمرکز بودند و تنوع بیشتری را نشان دادند.
به طور خاص، نمای قطبی نیمکره شمالی (NP) و نمای استوایی متمرکز آفریقا (EqA) تغییرات سالانه ۳۳ درصد و ۲۲ درصد را به ترتیب در اوج طول موج زمین در حدود ۱۰.۲ میکرومتر نشان دادند. اما پایداری حرارتی اقیانوس ها به معنای تنوع کمتر است.
نکته کلی این تحقیق این است که یک سیاره زنده و پویا مانند زمین را نمی توان با یک طیف انتشار حرارتی مشخص کرد.
پژوهشگران توضیح می دهند: این پیچیدگی، توصیف از راه دور محیط های سیاره ای را بسیار چالش برانگیز می کند.
به گزارش سیناپرس، متلر در پایان افزود: با استفاده از زمین به‌عنوان بستر آزمایشی متوجه شدیم که یک سیاره و ویژگی های آن را نمی توان با یک طیف انتشار حرارتی توصیف کرد و اندازه گیری های چند دوره ای، ترجیحاً هم در نور بازتابی و هم در گسیل حرارتی، لازم هستند.
مترجم: فاطمه امینی
منبع: sciencealert