شهرزاد جوانشیر و علی ملکی عضو هیات علمی دانشکده شیمی این دانشگاه با همکاری چند تن از پژوهشگران داخلی موفق به انتشار و چاپ مقاله‌ای در سال ۲۰۲۲ تحت عنوان کاربرد نانومواد رسانای بر پایه کربن در مجله بین المللی مهندسی شیمی( Chemical Engineering Journal) شدند.
این مقاله تحت عنوان «Applications of carbon-based conductive nanomaterials in biosensors» در این مجله با ضریب تاثیر ۱۶.۷۴ منتشر شده است.
این مجله که قرار است توسط انتشارات الزویر (Elsevier) منتشر شود، بر پنج جنبه مهندسی شیمی شامل کاتالیز، مهندسی واکنش شیمیایی، مهندسی شیمی محیطی، علم و مهندسی سبز و پایدار، و مواد جدید تمرکز دارد.
با توجه به ویژگی های فیزیکوشیمیایی و زیستی نانومواد بر پایه کربن و مشتقات فراوان آنها، این مواد بهترین و اولین انتخاب دانشمندان و صنایع هستند. یکی از حوزه های قابل توجه که نانومواد بر پایه کربن کاربردهای زیادی در آنها دارند، دانش شناسایی و اندازه گیری است که بیوسنسور نامیده می شود.
بعضی از ویژگی های خاص مثل نسبت سطح به حجم بزرگ، رسانایی الکتریکی بالا، پایداری شیمیایی، استحکام مکانیکی قوی، عامل دار شدن آسان، زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری، استفاده از این نانو مواد را در مبدل های بیوسنسورها برای بهبود پردازش سیگنال مناسب می کند. اخیرا، این بیوسنسورها در نشان دادن رشد بیماری، شناسایی آلودگی محیطی، کنترل مواد غذایی و کشف دارو به صورت گسترده استفاده شده اند.
با توجه به این ویژگی های اساسی، بکارگیری نانومواد بر پایه کربن، منجر به حساسیت بالاتر و حد تشخیص کمتر، تشخیص محدوده خطی گسترده، استفاده از سنسورهای قابل استفاده مجدد نسبت به سنسور های معمولی شده است. این مقاله، مروری بر آخرین پیشرفت ها در زمینه توسعه بیوسنسورها بر پایه طیف گسترده ای از نانومواد از جمله گرافن، گرافن اکسید، گرافن اکسید کاهش یافته، نانوتیوب های کربنی، کربن دات ها، نانو کربن بلک و کامپوزیت های آنها است.
علاوه بر ساختار بیوسنسور، چندین آنالیت مانند گلوکز، آنتی بادی ها، دوپامین، پروتئین ها، نوکلئیک اسید (DNA, RNA) و داروها که توسط بیوسنسورها شناسایی و اندازه گیری شده اند، مورد بررسی قرار گرفته است.
No tags for this post.