به گزارش سیناپرس، بر اساس یک مطالعه مدل سازی منتشر شده در نشریه معتبر و درجه یک Nature Astronomy، سطح زیرین مریخ اولیه، احتمالاً برای میکروارگانیسم هایی که از هیدروژن تغذیه کرده و متان تولید می کنند قابل سکونت بوده است.
بر اساس این مطالعه، تولید زیست توده پیش‌بینی‌شده در چنین حالتی می توانسته با تولید اقیانوس های اولیه کره زمین قابل مقایسه باشد و همچنین، احتمالا دارای اثری خنک‌کننده بر آب و هوای اولیه سیاره سرخ بوده است.
قابلیت سکونت بالقوه مریخ اولیه در بیش از 3.7 میلیارد سال پیش، امری است که به طور گسترده توسط دانشمندان مورد بحث واقع شده است.
برخی شواهد حاکی از آن هستند که کره مریخ حداقل در بخشی از تاریخ خود، میزبان شرایط بالقوه مطلوبی برای توسعه حیات بوده است. با این حال، احتمال چنین سناریویی به ندرت از نظر کمی مشخص شده است.
در این رابطه، تیمی از محققان بین الملل به سرپرستی دانشگاه آریزونای آمریکا، تعامل بین محیط اولیه در مریخ و اکوسیستمی از «هیدروژنوتروف های متانوژن» یعنی میکروارگانیسم هایی که با مصرف هیدروژن و تولید متان زنده می مانند و یکی از اولین اشکال حیات روی زمین نیز محسوب می شوند، را اصطلاحا مدل کرده اند.
شبیه‌سازی‌های این دانشمندان توسط مدل فوق نشان می دهند که پوسته مریخ مکان مناسبی برای چنین اکوسیستمی بوده است، البته به شرطی که سطح آن به طور کامل با یخ پوشیده نشده باشد. به گزارش سیناپرس، بر این اساس اکوسیستم فوق می‌توانسته زیست توده ای مشابه با اقیانوس اولیه کره زمین تولید کند.
بر اساس برآوردهای این تیم پژوهشی، اکوسیستم فوق همچنین احتمالا یک رویداد بازخوردی را با آب و هوای مریخ ایجاد کرده است که آن را تا ۴۰ درجه کلوین خنک نموده و شرایطی کمتر قابل سکونت را در نزدیکی سطح آن ایجاد کرده است. به گزارش سیناپرس،این امر می‌تواند میکروب‌ها را وادار کرده باشد تا به تدریج به اعماق بیشتری در پوسته سیاره حرکت کنند.
آنها بر اساس بررسی های خود، سه سایت شامل هلاس پلانیتیا، ایسیدیس پلانیتیا و دهانه جزرو را شناسایی کرده اند که احتمالا بهترین مکان‌ها برای جستجوی نشانه‌هایی از این حیات متانوژنیک اولیه در نزدیکی سطح مریخ هستند.
به گزارش سیناپرس،یافته های مورد اشاره فوق می توانند گامی اساسی در جهت شناخت بهتر سیاره سرخ از نظر ابعاد زیست پذیری آن محسوب گردند.
ترجمه: رها امیدوار