سن یا عوامل ژنتیکی، کدام برای تعیین سن مهمتر است؟
به گزارش سیناپرس، مطالعه ای اخیرا در دانشگاه کالیفرنیا درباره اثرات نسبی ژنتیک، پیری و محیط بر نحوه بیان حدود ۲۰ هزار ژن انسانی برگزار شد که طی آن محققان دریافتند که پیری و محیط در تأثیرگذاری بر نمایه های بیان بسیاری از ژن‌های ما بسیار مهم تر از تنوع ژنتیکی هستند.
گفتنی است که سطحی که در آن ژن‌ها بیان می شوند یعنی افزایش یا کاهش فعالیت همه چیز از سطح هورمون‌ها و متابولیسم گرفته تا بسیج آنزیم هایی که بدن را ترمیم می کنند را شامل می شود.
سوال اساسی این است که ژنتیک شما یعنی چیزی که از اسپرم و تخمک و تاریخچه تکاملی شما به دست آورده اید، چه تأثیری بر شخصیت ، فنوتیپ شما مانند قد، وزن و یا داشتن یا نداشتن بیماری قلبی دارد؟
پیتر سادمانت (Peter Sudmant) استادیار زیست شناسی دانشگاه برکلی و یکی از اعضای مرکز زیست شناسی محاسباتی دانشگاه و پژوهشگر ارشد این مطالعات گفت: مقدار زیادی کار در زمینه ژنتیک انسان انجام شده تا بفهمیم که چگونه ژن ها توسط تنوع ژنتیکی انسان روشن و خاموش می شوند.
پژوهش های ما با پرسیدن چگونگی تأثیر سن افراد انجام شد و اولین نتیجه ای که دریافتیم این بود که ژنتیک شما در واقع هر چه پیرتر می شوید کمتر اهمیت دارد.
او در ادامه می افزاید: به عبارت دیگر، در حالی که ترکیب ژنتیکی فردی ما می تواند به پیش بینی بیان ژن در افراد جوان تر کمک کند، اما در پیش بینی اینکه کدام ژن در سنین بالاتر از 55 سال افزایش یا کاهش می یابد، مفید است. به عنوان مثال، دوقلوهای همسان دارای مجموعه ای از ژن های یکسان هستند، اما با افزایش سن، نمایه های بیان ژنی آنها متفاوت می شود، به این معنی که دوقلوها می توانند بسیار متفاوت از یکدیگر پیر شوند.
سادمانت گفت: همه ما به طرق مختلف در حال پیر شدن هستیم. در حالی که افراد جوان از نظر الگوهای بیان ژن به هم نزدیکتر هستند، افراد مسن تر از هم دورتر هستند. این امر مانند یک رانش در طول زمان است زیرا الگوهای بیان ژن بیش از پیش نامنظم تر می شوند.
به گفته پژوهشگران، این یافته ها با فرضیه مداور مطابقت دارد یعنی ژن هایی که در جوانی فعال می شوند بیشتر با تکامل محدود می شوند زیرا برای اطمینان از زنده ماندن و برای تولید مثل بسیار مهم هستند، در حالی که ژن هایی که پس از رسیدن به سن باروری بیان می شوند تحت فشارهای تکاملی کمتری هستند. بنابراین، می توان انتظار داشت که تغییرات بسیار بیشتری در نحوه بیان ژن ها در مراحل بعدی زندگی وجود داشته باشد.
به گزارش سیناپرس، سادمنت در پایان افزود: تقریباً همه بیماری های مشترک انسان بیماری های ناشی از پیری هستند که شامل آلزایمر، سرطان، بیماری قلبی و دیابت می شود. همه این بیماری ها با افزایش سن شیوع بیشتری پیدا می کنند. آنچه مطالعات ما نشان می دهد این است که در واقع با افزایش سن، ژن ها برای بیان ژن اهمیت کمتری دارند. بنابراین، شاید زمانی که می خواهیم علل بیماری های پیری را شناسایی کنیم، باید به آن توجه داشته باشیم.
سادمنت و همکارانش نتایج تحقیقات خود را در آخرین شماره مجله Nature Communications گزارش و منتشر کردند.
مترجم: سامیه خسروی زاده
