به گزارش سیناپرس، مطالعات جدید پژوهشگران نشان می دهد خوردن دیروقت مواد غذایی ممکن است گرسنگی را افزایش داده، کالری سوزانده شده را کاهش و باعث تغییرات مولکولی در بافت چربی شود که در مجموع خطر چاقی را بیشتر می کند.
طی این مطالعات، محققان بیمارستان زنان بریگهام در بوستون، دریافتند که مصرف مواد مغذی، فعالیت بدنی، خواب و قرار گرفتن در معرض نور را در میان شرکت کنندگان در مطالعه به شدت کنترل کردند.
آنها دریافتند: تغییر در ساعات غذا خوردن تفاوت قابل توجهی در سطح گرسنگی، نحوه کالری سوزی بدن و نحوه ذخیره چربی بدن، ایجاد می کند.
طی این مطالعه فرانک شیر (Frank A. J. L. Scheer) مدیر برنامه Chronobiology پزشکی در بخش خواب و اختلالات شبانه روزی بیمارستان بریگهام به بررسی تاثیر ساعت غذاخوردن بر چاقی پرداخته و گفت: ما می خواستیم مکانیسم هایی را آزمایش کنیم که ممکن است توضیح دهد چرا دیر غذا خوردن خطر چاقی را افزایش می دهد.
این مطالعات نشان داده است که دیر غذا خوردن با افزایش خطر چاقی، افزایش چربی بدن و کاهش موفقیت در کاهش وزن مرتبط است. ما می خواستیم دلیل آن را بفهمیم.
به گزارش سیناپرس، باید توجه داشت در برخی کشورها از جمله ایالات متحده، تقریباً ۴۲ درصد از جمعیت بزرگسال چاق هستند، وضعیتی که ممکن است در شروع بیماری های مزمن از جمله دیابت و سرطان نقش داشته باشد. چاقی در سطح جهانی یک بیماری همه گیر است که بر اساس برآوردها ۶۵۰ میلیون بزرگسال را تحت تاثیر قرار می دهد.
این تیم تحقیقاتی ۱۶ بیمار با شاخص توده بدنی در محدوده اضافه وزن یا چاق را مورد مطالعه قرار دادند. هر شرکت کننده دو پروتکل آزمایشگاهی را تکمیل کرد: یکی با برنامه ریزی دقیق وعده های غذایی اولیه و دیگری با آخرین وعده غذایی که حدوداً چهار ساعت بعد در روز برنامه ریزی شده بود.
بر اساس طرح آزمایشی، از روز سوم در پروتکل دیر خوری، شرکت کنندگان سه وعده غذایی خود را که در ابتدا ساعت ۱۰ صبح، ۱ ظهر و ۹ و نیم شب بود به تاخیر انداخته و چهار ساعت جا به جا کردند.
این افراد طی چند هفته قبل از شروع هر یک از پروتکل ها، برنامه های خواب و بیداری ثابتی داشتند و در سه روز پایانی قبل از ورود به آزمایشگاه، رژیم‌های غذایی و برنامه‌های غذایی یکسان را در خانه دنبال می کردند.
به گزارش سیناپرس، آن ها در طول مطالعه به طور مرتب گرسنگی و اشتهای خود را ثبت کرده و نمونه های خون مکرر در طول روز از آن ها گرفته شده و دمای بدن و انرژی مصرفی شان اندازه گیری شد.
برای اندازه گیری اینکه چگونه زمان غذا خوردن بر مسیرهای مولکولی مرتبط با نحوه ذخیره چربی بدن تأثیر می گذارد، محققان نمونه برداری از بافت چربی را از زیرمجموعه ای از شرکت کنندگان در طی آزمایش‌های فوق و با در نظر داشتن پروتکل های غذا خوردن اولیه و دیرهنگام جمع آوری کردند.
آنها دریافتند: دیر غذا خوردن به طور قابل توجهی بر گرسنگی و هورمون های تنظیم کننده اشتها یعنی لپتین و گرلین تأثیر می گذارد. در افرادی که دیر وقت غذا می خورند، سطوح لپتین که به بدن سیگنال می دهد سیر شده است، به مدت ۲۴ ساعت کاهش یافت.
از سوی دیگر وقتی شرکت کنندگان دیرتر غذا خوردند، کالری‌ها را نیز با سرعت کمتری سوزاندند که این امر باعث رشد چربی می شود.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Cell Metabolism منتشر شده است.
مترجم: زهرا همراز