پژوهشگران در آخرین مطالعات خود موفق به شناسائی هورمونی شدند که بر اثر ورزش در انسان ترشح می شود . بر اساس گزارش های رسمی ، این هورمون irisin نامیده شده و در سطوح نانوگرم در جریان خون وجود دارد که طی فرایند ورزش کردن افزایش پیدا می کند.
لازم به توضیح است که پژوهشگران در سال 2012 هورمون irisin را که به طور بالقوه در موش ها وجود داشت ، کشف کردند که البته بسیار قابل توجه و مهم به نظر می رسید. زمانی که سطح این هورمون در موش ها افزایش پیدا می کرد، سوخت و ساز بدن آن ها بهبود می یافت.
در حال حاضر پزشکان موفق به شناسائی این هورمون در انسان شده اند . پژوهشگران در این رابطه معتقد هستند ، وجود این هورمون یکی از دلایلی است که اثر ورزش بر سلامت انسان را ثابت می کند. قابل توجه است که هورمون جدیدی که در انسان شناسایی شده همانند هورمون irisin در موش ها بوده و در محدوده گردش خون وجود دارد.
دانشمندان در این رابطه اعلام کردند که اگر چه هورمون irisin در سطوح پایین (نانوگرم) در جریان خون وجود دارد اما با سایر هورمون های مهم بیولوژیکی بدن همچون هورمون انسولین قابل مقایسه است. بر اساس گزارش محقق ارشد این تیم پژوهشی ، بروس اسپایگلیمن (Bruce Spiegelman) از موسسه سرطان دانا – فاربر (Dana-Farber Cancer Institute) و دانشکده پزشکی هاروارد ، این ابهام در مورد هورمون irisin وجود دارد که چگونه پروتئین irisin در سلول های ماهیچه های اسکلتی ساخته می شود.
بروس اسپایگلیمن و همکار وی استیون گایگی (Steven Gygi) که از دیگر پژوهشگران این تیم تحقیقاتی محسوب می شوند با استفاده از تکنیک های جدید نشان دادند که این هورمون موجود در بدن انسان یک سیگنال بسیار کمیاب را برای آغاز تولید بیشتر پروتئین irisin به کار می برد. علاوه بر آن، این محققان پروتکلی را ایجاد کردند که بر آنتی بادی متکی نیست و به طور دقیق به اندازه گیری میزان افزایش هورمون irisin پس از ورزش در افراد می پردازد.
فرانسیسکو سلی (Francesco Celi) از متخصصان غدد درون ریز مرکز پزشکی مشترک المنافع دانشگاه ویرجینیا (Virginia Commonwealth University’s medical center) که در این پروژه همکاری نداشته اما در جریان کامل تحقیقات بوده است ، در رابطه با شناسایی این هورمون می گوید: « داده های به دست آمده به طور کامل و واضح نشان می دهد که هورمون irisin در گردش و جریان خون وجود دارد. این بسیار مهم است که محققان توانستند یک پروتکال دقیق و قابل تکرار را برای اندازه گیری این هورمون ایجاد کنند. »
بر اساس گفته پژوهشگران، مطالعات و آزمایش های بیشتری لازم است تا چگونگی کارکرد و عملکرد این هورمون در انسان به ویژه نحوه کارکرد آن در بافت چربی های قهوه ای و خاکستری و استفاده آن از انرژی مشخص شود.
در خاتمه لازم به ذکر است که این تحقیقات و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله متابولیسم سلول(Cell Metabolism) به چاپ رسیده و قابل دسترسی است.
No tags for this post.