به گزارش سیناپرس، محققان بین الملل در پژوهشی به سرپرستی دانشگاه بازل سوئیس گزارش داده اند که مشاهده، احساس و لمس سگ‌ها می تواند منجر به سطوح بالاتری از فعالیت در قشر پیش پیشانی مغز می‌شود.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهند:این اثر حتی پس از عدم حضور سگ‌ها نیز ادامه می‌یابد. اما زمانی که سگ‌های واقعی با حیوانات عروسکی جایگزین می‌شوند، اثر فوق کاهش می‌یابد.
از آنجایی که تعامل با حیوانات، به‌ویژه سگ‌ها، به افراد کمک می‌کند تا با استرس و افسردگی کنار بیایند، محققان فکر می‌کنند که درک بهتر فعالیت‌های مغزی مرتبط می‌تواند به پزشکان در طراحی سیستم‌های بهبودیافته‌ای برای درمان به کمک حیوانات کمک کند. در این راستا، قشر جلویی مغز می تواند نقشی خاص ایفا کند، زیرا به تنظیم و پردازش تعاملات اجتماعی و عاطفی یاری می رساند.
در مطالعه فوق، هنگامی که 19 زن و مرد با سگ ها تعامل داشتند، فعالیت قشر جلویی یا پیش پیشانی مغز آن ها با فناوری تصویربرداری عصبی فروسرخ غیرتهاجمی اندازه‌گیری شد.
این تعامل ها شامل مشاهده، نوازش یا قرار دادن سگ روی پاهای خود بود. آن ها این کارها را با یک شیر عروسکی پر شده با خز که دما و وزن آن با سگ های واقعی مطابقت داشت، تکرار گردید.
نتایج این بررسیها نشان داد :فعالیت مغزی ناحیه پیش‌پیشانی، زمانی که شرکت‌کنندگان با سگ‌های واقعی ارتباط برقرار می‌کردند بیشتر بود و این تفاوت برای نوازش کردن، که تعاملی‌ترین حالت بود، خود را بیشتر از بقیه نشان داد.
بر اساس نتایج فوق، این اتفاق در تعاملات پی در پی با شیر عروسکی مشاهده نشد که نشان می دهد ممکن است پاسخ مربوطه، به آشنایی یا پیوند اجتماعی مربوط باشد.
به گفته مجریان این مطالعه، بررسی های آینده برای ارزیابی دقیق تر موضوع آشنایی و این که آیا نوازش حیوانات می‌تواند باعث تقویت مشابهی در فعالیت مغزی پیش‌پیشانی در بیماران مبتلا به نقص‌های عاطفی اجتماعی شود، مورد نیاز خواهد بود.
این یافته ها که می توانند پیامدهایی مفید را برای درمان های بالینی به کمک حیوانات داشته باشند، در نشریه بین المللی PLOS ONE منتشر شده اند.
ترجمه: محمدرضا دلفیه