هورمون عشق به بازسازی قلب انسان کمک می کند

به گزارش سیناپرس، اکنون محققان دانشگاه ایالتی میشیگان نشان می ‌دهند که در گورخرماهی و کشت‌ های سلولی انسان، اکسی توسین عملکرد نامشخص دیگری دارد. در این آزمایش مشخص شد که سلول‌ های بنیادی مشتق، لایه بیرونی قلب (اپی کاردیوم) را تحریک می ‌کند تا به لایه میانی آن (میوکارد) مهاجرت کرده و در آنجا به سلول های ماهیچه ای که انقباضات قلب را ایجاد می کنند (کاردیومیوسیت) تبدیل شوند. به گفته محققان این کشف روزی می تواند برای ترویج بازسازی قلب انسان پس از حمله قلبی مورد استفاده قرار گیرد.  

دکتر آیتور آگیره (Aitor Aguirre) استادیار دپارتمان مهندسی زیست پزشکی دانشگاه ایالتی میشیگان و پژوهشگر ارشد این مطالعه می ‌گوید: در اینجا نشان می ‌دهیم که اکسی توسین که به عنوان هورمون عشق نیز شناخته می‌ شود، می ‌تواند مکانیسم ‌های ترمیم قلب را در قلب‌ های آسیب‌ دیده در گورخرماهی و کشت‌ های سلولی انسان فعال کرده و راه را برای درمان ‌های جدید بالقوه برای بازسازی قلب در انسان باز کند. 

کاردیومیوسیت ها یا ماهیچه هایی که انقباضات قلب را ایجاد می کنند معمولاً پس از حمله قلبی در تعداد زیادی از بین می روند. از آنجا که آنها سلول های بسیار تخصصی هستند، نمی توانند خود را دوباره بازیافت کنند.

به گزارش سیناپرس، اما مطالعات قبلی نشان داده است که زیرمجموعه ‌ای از سلول ‌ها در لایه بیرونی قلب می ‌توانند تحت برنامه‌ ریزی مجدد قرار بگیرند تا به سلول ‌های بنیادی تبدیل شوند که سلول ‌های پیش ‌ساز مشتق از اپی‌کاردیوم نامیده می ‌شوند و می‌ توانند نه تنها سلول های ماهیچه ای بلکه انواع دیگر سلول‌ های قلب را نیز بازسازی کنند.

آگویر توضیح داد: متأسفانه برای ما، تولید لایه بیرونی قلب برای بازسازی قلب در انسان در شرایط طبیعی ناممکن است اما گورخرماهی می تواند به ما بیاموزد که چگونه قلب را به طور موثرتری بازسازی کنیم. 

گورخرماهی به خاطر ظرفیت خارق ‌العاده‌اش برای بازسازی اندام‌ ها از جمله مغز، شبکیه چشم، اندام‌ های داخلی، استخوان و پوست مشهور است. به گزارش سیناپرس، آنها دچار حمله قلبی نمی شوند، درضمن گورخرماهی می تواند زمانی که یک چهارم آن از بین رفته است، قلب خود را دوباره رشد دهد. این امر تا حدی با تکثیر کاردیومیوسیت‌ها و همچنین توسط لایه بیرونی قلب انجام می‌ شود. اما چگونه لایه بیرونی قلب های گورخرماهی قلب را تا این حد موثر ترمیم می کنند؟ 

محققان استدلال می کنند: این خاصیت جادویی توسط اکسی توسین انجام می شود. برای رسیدن به این نتیجه، پژوهشگران دریافتند که در گورخرماهی، در عرض سه روز پس از آسیب ناشی از انجماد به قلب، بیان RNA پیام‌ رسان اکسی توسین تا ۲۰ برابر در مغز افزایش می ‌یابد.

محققان همچنین نشان دادند: این اکسی توسین سپس به اپی کاردیوم گورخرماهی سفر کرده و به گیرنده اکسی توسین متصل می شود و باعث ایجاد یک آبشار مولکولی می شود که سلول های محلی را تحریک می کند تا گسترش یافته و به لایه بیرونی قلب تبدیل شوند. این لایه بیرونی قلب های جدید سپس به میوکارد گورخرماهی مهاجرت می کنند تا به کاردیومیوسیت ها، رگ های خونی و سایر سلول های مهم قلب تبدیل شده و جایگزین سلول های از دست رفته شوند.

مهمتر از همه، پژوهشگران نشان دادند که اکسی توسین تأثیر مشابهی بر بافت انسان در شرایط آزمایشگاهی دارد. اکسی توسین می تواند تا نرخ دو برابر به لایه بیرونی قلب تبدیل شود. اثری بسیار قوی‌ تر از مولکول ‌های دیگر که قبلا نشان داده شده بود تولید لایه بیرونی قلب را در موش تحریک می‌ کنند. 

به گزارش سیناپرس، آگویر در پایان گفت: این نتایج نشان می دهد که محتمل است که تحریک تولید لایه بیرونی قلب توسط اکسی توسین به صورت تکاملی در انسان تا حد قابل توجهی حفظ شود.

اکسی توسین به دلایل دیگر به طور گسترده در کلینیک استفاده می شود، بنابراین استفاده مجدد برای بیماران پس از آسیب قلبی یک مشکل نیست. حتی اگر بازسازی قلب جزئی باشد، فواید آن برای بیماران می تواند بسیار زیاد باشد.

شرح و نتایج این مطالعات در آخرین شماره مجله تخصصی Frontiers in Cell and Developmental Biology منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه

No tags for this post.