به گزارش سیناپرس، دانشمندان این جلبک را به عنوان یک جنس و گونه جدید به نام Protocodium sinense معرفی کردند و جالب اینکه این فسیل اولین و قدیمی ترین جلبک سبز از این دوران است که به صورت سه بعدی حفظ شده است که دانشمندان را قادر ساخته تا ساختار داخلی آن را با دقت بی سابقه ای بررسی کنند.
محققان دریافتند: پروتوکدیوم تقریباً شبیه به خویشاوند نزدیک خود یعنی کودیوم مدرن است که نوعی جلبک سبز است که امروزه در بسیاری از دریاها یافت می شود و این یافته این نکته را در تاریخ مشخص می کند که جلبک های سبز و گیاهان خشکی اجداد مشترکی داشتند.
سدریک آریا (Cédric Aria) یکی از پژوهشگران این مطالعه و زیست شناس تکاملی در دانشگاه تورنتو می گوید:پروتوکدیوم متعلق به دودمان شناخته شده جلبک های سبز است که دارای ساختار شگفت آور مدرن بوده و نشان می دهد این جلبک ها قبل از پایان دوره ادیاکران تنوع خوبی داشتند. آریا می افزاید: کشف آن منشأ کل تنوع گیاهی را تحت تاثیر قرار می دهد و نامی آشنا بر موجوداتی می گذارد که قبل از انفجار کامبرین در بیش از نیم میلیارد سال پیش، ظاهر شدند.
به گفته پژوهشگران، جلبک های سبز می توانند فتوسنتز کرده و نور و دی اکسید کربن را به قند و اکسیژن تبدیل کنند. بنابراین احتمالاً آنها پایه های مهم اکوسیستم های اولیه زمین بوده اند و این مطالعه نشان می دهد که جلبک های سبز قبلاً پیش از انفجار کامبرین در آب های کم عمق جهان به عنوان بازیافت کننده دی اکسید کربن و تولید کننده اکسیژن ایجاد شده بوده اند.
دکتر شو چای (Shu Chai) محقق فوق دکتری در دانشگاه شمال غربی در استان شانشی چین می گوید: ما می دانیم که فسیل های جلبک های دریایی حداقل یک میلیارد سال قدمت دارند. اما تا به حال، حالت دو بعدی تخت و دانه دار آن ها در فسیل ها، شناخت بیشتر از ساختارهای مورفولوژیکی عمومی آن ها را چالش برانگیز کرده بود.
در این نمونه جدید، کل فسیل و جزئیات سلولی ظریف آن در فرآیندی به نام فسفاتیزاسیون در سه بعدی حفظ شدند که در آن مواد آلی اصلی با فسفات جایگزین شده و به محققان این امکان را داد تا از میکروسکوپ الکترونی و اشعه ایکس برای برش دادن فسیل به طور مجازی استفاده کنند تا ساختارهای داخلی آن آشکار شود.
به گزارش سیناپرس، آریا در پایان می گوید: تحقیقات بسیار گویای این موضوع است که چنین ارگانیسمی در طول حداقل ۵۴۰ میلیون سال عملاً بدون تغییر باقی مانده است.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی BMC Biology منتشر شده است.
مترجم: فاطمه امینی