بیماری پریودنتال یا بیماری لثه در واقع التهاب‌های لثه‌ای است که به دلیل وجود عفونت در لثه و استخوان اطراف دندان به وجود خواهد آمد. منشا این عفونت و باکتری رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان است.
درمان‌هایی که تاکنون ارائه شده اند به طور معمول به حذف باکتری ها مربوط هستند اما احیای بافت های مبتلا به پریودنتال همچنان یک چالش به حساب می آید.
در همین راستا گروهی از محققان ایرانی با همکاری علی خادم حسینی، محمدمهدنی حسنی صدرآبادی و ریحانه حق نیاز ، یک وصله حاوی ریزسوزن های مدولار (MN) ابداع کرده اند که آنتی بیوتیک و سیاتوکین را به بافت لثه منتقل می کنند. تا به این ترتیب علاوه بر تعدیل ایمنی، بافت مذکور نیز احیا شود.
وصله MN مذکور شامل غشای ژلاتینی با قابلیت حل شدن سریع برای آزادسازی فوری تتراسایکلین و منگنزهای GelMA زیست تخریب پذیر است که نانوذرات پلی (لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید) بارگذاری شده با تتراسایکلین و میکروذرات سیلیکا با سیتوکین برای آزادسازی پایدار دارد.
انتشار آنتی بیوتیک رشد باکتری را به طور کامل مهار کرد و آزادسازی مواد IL-4 و TGF-β باعث قطبش مجدد ماکروفاژهای ضد التهابی و تشکیل سلول های T تنظیمی در شرایط آزمایشگاهی شد.
همچنین استفاده از وصله MN روی بافت‌های مبتلا به پریودنتال، عوامل پیش‌التهابی را سرکوب کرد و سیگنال‌های بهبود بافت را ارتقا داد.
منبع:مهر
No tags for this post.