به گزارش سیناپرس، گروهی از پژوهشگران مرکز تحقیقات Langley ناسا به سرپرستی یانگ ژیانگ هو (Yongxiang Hu) و همکارانش با استفاده از روش های مبتنی بر تشخیص نور و محدوده و سیستم لیدار ، روش جدیدی برای تخمین عمق برف ارائه کردند.
دکتر هو متوجه یک نکته کلیدی در این زمینه شد: فوتون ها مانند مورچه ها حرکت می کنند.
او این پدیده را پس از نگاهی به یک مدل قدیمی تر تشخیص داد. بر این اساس مشخص شده بود مورچه ها در داخل کلنی به طور متوسط چهار برابر حجم کلنی تقسیم بر مساحت سطح راه می روند.
این داده های قدیمی و حرکت تصادفی منجر به ایجاد نظریه ای شد که بر اساس آن تصور می شود نوع حرکت مورچه ها و فوتون ها کاملاً مشابه هستند.
پرفسور هو در این زمینه می گوید: من ویژگی های ابرها را مطالعه کردم و جهش نور در میان ذرات ابر را به طور تصادفی، مشابه حرکت مورچه‌ها در داخل کلنی آن، یاد گرفتم. بنابراین، فکر کردم که نظریه مورچه ها ممکن است در مورد برف نیز صدق کند زیرا برف از ابرها می آید.
او در ادامه توضیحات خود افزود: برف از ابرها می آید پس چرا همین منطق را در رابطه با آن اعمال نکنیم؟ سادگی در پیچیدگی مادر طبیعت پنهان شده بود.
به گزارش سیناپرس، هو و تیم همکاران وی با استفاده از مدل های قدیمی تر و روش های جدید تر به این نتیجه می رسند که مورچه ها و فوتون ها در قلمرو تحقیقات عمق برف بسیار شبیه هم عمل می کنند. کشف فوق به این اصل کمک کرد که تابش نور در برف نتایج قابل اندازه گیری و قابل دوام ایجاد کند.
به گزارش سیناپرس، این نظریه کمک می کند تا نشان دهیم که عمق برف تقریباً نصف میانگین مسافتی است که فوتون در داخل برف طی کرده است.
روش‌های جدید برای اندازه گیری عمق برف به ما امکان می دهد ببینیم آب روی سیاره ما به کجا می رود. برف به خنک نگه داشتن سیاره ما کمک می کند.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی در مجله Frontiers in Remote Sensing منتشر شده است.
مترجم: نیروانا محمدحسینی