نماد سایت خبرگزاری سیناپرس

حلقه‌های زحل محصول یک قمر باستانی و مفقود شده است

به گزارش سیناپرس اردبیل، ستاره‌شناسان مدت‌ها گمان می‌کردند که این حلقه و شیب زحل ناشی از فعل و انفعالات گرانشی با همسایه‌اش نپتون است، زیرا شیب زحل، مانند یک چرخش، تقریباً با سرعتی برابر با مدار نپتون پیش می‌رود. اما یک مطالعه مدل‌سازی جدید توسط ستاره‌شناسان MIT نشان می‌دهد یک عامل دیگر باعث ایجاد این حلقه و شیبی شده است که آن تکه تکه شدن قمری است که دیگر وجود ندارد.

در مطالعه‌ای که در Science منتشر شد، تیم محققین بر این باورند زحل، که امروز میزبان 83 قمر است، زمانی حداقل یک قمر دیگر که نام آن Chrysalis است را داشته است.

محققان می‌گویند: Chrysalis به همراه دوقمر نزدیک به خودش چندین میلیارد سال به دور زحل می‌چرخد و سیاره را به گونه‌ای می‌کشد که شیب آن را به صورت مورب حفظ می‌کند.

اما حدود 160 میلیون سال پیش، تیم تخمین می زند، Chrysalis در یک برخورد از بین رفت.محققان حدس می زنند، در حالی که بیشتر قسمت متلاشی شده Chrysalis ممکن است با زحل برخورد کرده باشد، کسری از قطعات آن می تواند در مدار معلق بماند و در نهایت به تکه های یخی کوچک شکسته شود و حلقه های سیاره زحل را تشکیل دهد.

دانشمندان بررسی های زیادی در زمینه علت شیب سیاره زحل انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که زمانی این سیاره دارای شیب نبوده و به دنبال علت ایجاد شیب زحل ابتدا شبیه‌سازی‌هایی را برای تکامل دینامیک مداری زحل و قمرهای آن انجام دادند تا ببینند آیا هرگونه ناپایداری طبیعی در میان ماهواره‌های موجود می‌تواند بر شیب سیاره تأثیر بگذارد یا خیر.

محققان معادلات ریاضی را که سبقت یک سیاره را توصیف می‌کنند، چندین بار بررسی کردند، که چگونه محور چرخش یک سیاره در طول زمان تغییر می‌کند. این تیم استدلال کرد که اگر یک قمر از مجموع حذف شود، می تواند بر سیاره تأثیر بگذارد.

زمانی بین 100تا 200 میلیون سال پیش، Chrysalis که اسم یکی از قمر های زحل است وارد یک منطقه مداری پر هرج و مرج شد، این قمر   تعدادی برخورد شدید تجربه کرد و در نهایت به زحل بسیار نزدیک شد، این قمر تکه تکه شد و بخش کوچکی از آن باقی ماند که این بخش کوچک به دور سیاره به عنوان حلقه ای می‌چرخد.

آنها دریافتند: از دست دادن Chrysalis، پیشروی زحل، و کج شدن امروزی آن، و همچنین تشکیل حلقه های آن را توضیح می دهد. به گزارش سیناپرس اردبیل، این تحقیق توسط ناسا و بنیاد ملی علوم پشتیبانی شد.

منبع: science daily
مترجم: پریناز نصرتی

خروج از نسخه موبایل