به گزارش سیناپرس، بسیاری از بیماران بدحالی که در شرایط مرگ قراردارند، نیازمند دریافت مراقبت های ویژه ای هستند که در آن تلاش می شود نهایت آرامش و امنیت برای بیمار فراهم شود. در این میان مواردی مانند عدم آموزش صحیح پرستاران یا رفتارهای اشتباه خانواده فرد بیمار می تواند منجر به وخیم شدن شرایط و از بین رفتن این آرامش شود.
دکتر رینا ال بکاستنرند (Renea L. Beckstrand) از کالج پرستاری دانشگاه بریگام یانگ در یوتا و همکارانش برای بررسی دقیق این موضوع، نمونه ای از پرستاران شاغل در ۳۹ بیمارستان دارای بیماران رو به مرگ و شرایط بحرانی را مورد بررسی قرار دادند. از پرستاران خواسته شد تا اقلام مانع و رفتار مفید را در ارائه مراقبت های پایان زندگی امتیاز دهند. سپس این موارد از بالاترین به پایین ترین رتبه بندی شدند.
محققان دریافتند: هفت مانع از ۱۰ مانع اصلی به طور مستقیم با رفتارها و نگرش های خانواده فرد بیمار رو به مرگ مرتبط است، از جمله عدم درک در مورد اقدامات نجات جان و اختلاف نظر درونی مربوط به حمایت از زندگی بیمار.
به گزارش سیناپرس، نکته تامل برانگیز در مطالعه فوق، این است که مداخلاتی که توسط پرستاران کنترل می شد و مواردی که پرستاران را تحت تأثیر قرار می داد که زمان کافی برای ارائه مراقبت های پایان زندگی داشتند، به عنوان رفتارهای کمک کننده در رتبه ۱۰ قرار گرفتند.
کمبود منابع و شناخت پرستار از بیمار یا خانواده بیمار، موانع و مشکلات اصلی پیش رو در ارائه خدمات مناسب به بیماران رو به مرگ بود. از سوی دیگر آیتم های رفتار مفیدی که منحصر به بیمارستان های دسترسی حیاتی بودند نیز در ذیل ۱۰ مورد تحت بررسی قرار گرفتند.
پژوهشگران در این رابطه می نویسند: موانع پیش روی پرستاران بیمارستان های دسترسی بحرانی مشابه موانعی است که همتایان دیگر خود با آن مواجه هستند. پرستاران در بیمارستان های دسترسی بحرانی به دلیل کمبود تجهیزات و تخصص، چالش های متفاوتی در مراقبت از بیماران در حال مرگ دارند.
به گزارش سیناپرس، پژوهشگران به خانواده افراد بیمار توصیه می کند در صورتی که بیمار آن ها در شرایط وخیم رو به مرگ قرار داشت بهتر است با کادر درمان همکاری کرده و اجازه دهند شرایطی همراه با آرامش برای فرد محتضر به وجود بیاید.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصیی American Journal of Critical Care منتشر شده است.
مترجم: سید یوسف دراوی زاده