به گزارش سیناپرس، قلب را می توان یکی از مهم ترین اندام های حیاتی انسان محسوب کرد که با ضربان خود، باعث تداوم حیات و عملکرد سایر ارگان های بدن می شود. قلب به صورت طبیعی دارای گره سینوسی ضربان ساز است.
این رفتار، یک تکانه الکتریکی ایجاد می کند تا ماهیچه های قلب را با ریتم مشخصی ضربان دهد. ایست قلبی معمولاً به دلیل یک تغییر تهدید کننده زندگی ایجاد می شود.
هنگامی که ریتم قلب نامناسب می شود، دستگاه شوک الکتریکی یا همان دفیبریلاتور دوز جریان الکتریکی لازم را به قلب می رساند. البته نوع عملکرد این روند به طور کامل درک نشده است، اما این جریان بخش عمده ای از عضله های قلب را دپولاریز می کند، که به دیس ریتمی پایان می دهد.به گزارش سیناپرس، هنگامی که این اتفاق می افتد، ضربان ساز قلب می تواند یک ریتم طبیعی را دوباره برقرار کند.
اگر شوک وارد شده توسط دفیبریلاتور به اندازه کافی قوی نباشد، ممکن است قلب به طور کامل دوباره فعال نشده و ریتم غیر طبیعی ادامه یابد. دفیبریلاتورها ضربان قلب جدید را کنترل می کنند و ممکن است به کاربر توصیه شود که شوک دیگری وارد کند.
به گزارش سیناپرس، یک تصور غلط رایج این است که دفیبریلاتورها قلب مرده را دوباره راه اندازی می کنند. اما این درست نیست؛ هنگامی که قلب نتواند پالس الکتریکی خود را ایجاد کند، دفیبریلاتور کار نخواهد کرد. دفیبریلاتورها مانند استارت زدن یک ماشین، نیست بلکه تنها ضربان ساز طبیعی را باز فعال می کنند، این عمل مانند راه اندازی مجدد کامپیوتر است.
مترجم: رضوان خندان
منبع: sciencefocus