به گزارش سیناپرس، یافته های جدید پژوهشگران نشان می دهد که سیاست های ترویج غذاهای دریایی در رژیم های غذایی به عنوان جایگزینی برای سایر پروتئین های حیوانی می تواند امنیت غذایی آینده را بهبود بخشد و به مقابله با تغییرات آب و هوایی کمک کند.
محققان معتقدند: رژیم غذایی انسان در سراسر جهان باید مغذی تر شود و در عین حال ردپای کربن در آلودگی آب و هوایی را کاهش دهیم تا با جمعیت رو به رشد همگام شود. در این میان غذاهای دریایی به عنوان منبع خوبی از پروتئین، اسیدهای چرب، ویتامین ها و مواد معدنی شناخته شده و تحقیقات قبلی مزایای زیست محیطی بالقوه جایگزینی گوشت با غذاهای دریایی را در رژیم غذایی نشان داده است.
با این حال، استراتژی‌های کاهش انتشار کربن تولید شده از صنایع و رژیم های غذایی معمولاً رژیم های گیاهی را ترویج کرده و پتانسیل رژیم های مبتنی بر غذاهای دریایی را نادیده می گیرند.
در این مطالعات، پیتر تایدمرز، الینور هالستروم و همکارانش از سال ۲۰۱۵ به بعد، تراکم مواد مغذی و تأثیرات آب و هوایی منابع مهم جهانی وحشی و پرورشی غذاهای دریایی را از طیف وسیعی از منابع ماهیگیری و آبزی پروری تجزیه و تحلیل کردند.
آن ها دریافتند: ماهی قزل آلا، شاه ماهی، ماهی خال مخالی و آنچوی و همچنین صدف و صدف پرورشی کمترین تأثیرات آب و هوایی را نسبت به ارزش غذایی خود داشتند. نیمی از گونه های غذاهای دریایی مورد تجزیه و تحلیل، تراکم مواد مغذی بالاتری داشتند و گازهای گلخانه ای کمتری نسبت به گوشت گاو، خوک و مرغ منتشر کردند.
در این میان باید توجه داشت که تفاوت در روش های تولید و برداشت برای ایجاد تنوع زیادی در تأثیرات آب و هوایی در هر گونه به طور مجزا مورد بررسی قرار گرفت.
به گزارش سیناپرس، نویسندگان پیشنهاد می کنند برای کاهش بیشتر انتشار گازهای گلخانه ای، صنعت ماهیگیری باید از فناوری های ماهیگیری با مصرف سوخت های سبز استفاده کرده و ذخایر تخلیه شده را بازسازی کند، در حالی که آبزی پروری ماهی ها و صدف های تغذیه نشده به طور مصنوعی، آلایندگی کمتری تولید کرده و منابع مناسب تری برای تغذیه ماهی پیدا می کند.
در حالی که این تحقیق بر انتشار گازهای گلخانه ای متمرکز است نه تأثیرات بالقوه بر اکوسیستم، یافته ها بر این امکان تاکید می کند که غذاهای دریایی منبع پایداری از مواد مغذی را فراهم کنند که برای آب و هوا مفید است. به گزارش سیناپرس، نویسندگان پیشنهاد می کنند که دولت ها و مراکز تصمیم گیرنده باید سیاست هایی را برای کمک به مقابله با تغییرات آب و هوایی و رژیم غذایی نامناسب و مصرف پایدار غذاهای دریایی ترویج کند.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Communications Earth & Environment منتشر شده است.
مترجم: فاطمه کردی