محصولاتی چون سوخت های زیستی اتانول و بایودیزل بدون آسیب به طبیعت و جانداران نیازهای بشر را هم تامین می کنند. این محصولات از دل طبیعت برآمده‌اند و دوستی ماندگاری هم با آن خواهند داشت.
پالایشگاه‌هایی که سال ها است در برخی کشورها توسعه یافته و به جایگزینی برای پالایشگاه‌های فسیلی بدل شده است، انتظار می رود که صنعت بیوپالایشگاهی در چندسال آتی برای تولید محصولات تجاری در مقیاس بزرگ آمادگی داشته باشد.
کشورهای آمریکا، برزیل، اتحادیه اروپا، چین کشورهایی هستند که در این زمینه سرمایه‌گذاری‌های خوبی و نتایج قابل قبولی هم ثبت کرده اند. این باور جهانی وجود دارد که توسعه پالایشگاه های زیستی به کمک شرکت های غیردولتی میسر است. هرچند که حمایت‌های دولتی را هم نیاز دارد.
ستاد توسعه زیست فناوری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری هم برای تحقق این هدف در کشور اقدام به تعریف ۳۰ پروژه ملی در سطح استان‌های مختلف کرده است تا گامی بزرگ برای شکل گیری و ایجاد این نوع از پالایشگاه ها در کشور بردارد.
ایجاد ۲۰ پایلوت فناوری در حوزه های مختلف بیوتکنولوژی محیط زیست مانند تصفیه فاضلاب، بیولاستیک، بیوکمپوست و اسید هیومیک، بیوسنسورها، مالچ های زیستی و غیره و ۱۰ پروژه ایجاد پالایشگاه زیستی پسماند و پساب‌های نیشکر؛ طرح‌هایی است که قرار است با کمک شرکت های دانش بنیان و با حمایت بخش دولتی انجام شود.
اجرای این طرح ها تاب آوری ملی را افزایش می دهد و به اشتغالزایی پایدار و حفظ محیط زیست در کشور کمک بزرگی خواهد کرد.
No tags for this post.