هنرمند نباید دغدغه فروش بازار و برند سازی داشته باشد

به گزارش سیناپرس،" پایش، نهال سازی، برنامه ریزی و توسعه فناوری های نرم و صنایع فرهنگی" از جمله ماموریت هایی محسوب می شود که معاونت فناوری وزارت عتف به پارک ملی علوم، فناوری های نرم و صنایع خلاق محول کرده است. هشتم شهریور در پارک ملی علوم، فناوری های نرم و صنایع خلاق نشست تخصصی پیرامون این موضوع با حضور دکتر جعفری، معاون برنامه ریزی و توسعه پارک ملی علوم، فناوری های نرم و صنایع خلاق و رئیس جلسه و همچنین دکتر شهرابی، صوفی، دبیر جلسه و جمعی از اساتید و فعالان حوزه هنر  برگزار شد.

در ابتدا دکتر جعفری، رئیس این جلسه، معاون برنامه ریزی و توسعه پارک ملی علوم، فناوری های نرم و صنایع خلاق به نقش پارک در اکوسیستم زیست بوم فناوری و نوآوری صنایع دستی ارشاره کرد و گفت: ما برای اینکه در این ماموریت موفق شویم باید تشکل های صنفی (به عنوان ظرفیت های موجود در بخش خصوصی و بازار)، شرکت های خلاق و دانش بنیان، پارک، وزارتخانه، سازمان های دولتی تصمیم گیر و سیاستگذار مرتبط در این حوزه را داشته باشیم.

وی افزود: همچنین ما باید برای انجام این ماموریت در سه اکوسیستم "اقتصادی"، "صادراتی" و " اشتغال زایی" توسعه داشته باشیم. اگر در این سه حوزه میزان توسعه و زنجیره ارزش را بررسی کنیم، می توانیم این ماموریت را با تمام زوایایش به خوبی انجام دهیم.

بررسی زنجیره ارزش باعث بهینه کردن تولیدات می شود

حیدری، معاون صنایع دستی استان تهران نیز در این نشست تخصصی عنوان کرد: بررسی زنجیره ارزش باعث بهینه کردن تولیدات و بحث فروش و بازار می شود.

وی افزود: اکنون 15 هزار نفر صنعتگر هنرمند در استان تهران در سایت ثبت نام کرده اند و صنایع دستی استان تهران اکنون برای استفاده از دانش و خلاقیت( با حفظ فرهنگ ها و اصالت ها )دست یاری و کمک به سمت دانشگاه ها و پارک دراز کرده است.

وی تاکید کرد: حضور و جذب دانشجویان می تواند نقش بسیار پر رنگی برای رشد و توسعه این حوزه داشته باشد و مسائل مشکلات این بخش را برطرف کند.

وی پیشنهاد داد: هم اکنون با توجه به اینکه بیش از 300 صنایع دستی وجود دارد، ابتدا باید چند حوزه هنری را به عنوان اولویت انتخاب کنیم و به عنوان الگو روی آنها کار کنیم. سپس قسمت های دیگر را نیز مورد بررسی قرار دهیم. به عنوان مثال اکنون در استان تهران، حوزه های اولویت دار چوب، شیشه و سراجی(چرم سازی) هستند. محدود کردن حوزه ها باعث می شود تا ما به عمق بیشتری از کارها برسیم.

افزایش جذب مشتری با ایجاد ارزش های جدید

دکتر عبدی پور، استاد دانشگاه و فعال بخش خصوصی در حوزه هنر و بنیاد ملی نوروز نیز در این نشست تخصصی گفت: بازار و اقتصادی به معنای پول است بنابراین برای تولید پول باید میزان جذب مشتری را افزایش دهیم؛ ما برای افزایش جذب مشتری باید ارزش های جدیدی را ایجاد کنیم.

وی افزود: همچنین برای افزایش جذب مشتریان طراحی از اهمیت زیادی در دنیا برخوردار است. توجه به زنجیره بازارسنجی، بازار یابی، محل، زمان و نوع  فروش نیز منجر می شود که ما بتوانیم فعالیت ها، رویکردها و فرایندهای درستی در حوزه اقتصاد صنایع دستی داشته باشیم و بتوانیم در اقتصاد پایدار، حرفی برای گفتن داشته باشیم. اقتصاد پایدار نیازمند به روز شدن و به وجود آمدن نقطه های جذب جدیدی است.

کارهای زیادی در حوزه آسیب های صنایع دستی انجام نشده است

یکی از کارشناس ترویج صنایع دستی نیز در این نشست تخصصی گفت: متاسفانه هم اکنون در حوزه آسیب های صنایع دستی کارهای زیادی انجام نشده است لذا ضرورت دارد در ابتدا با محدود کردن و اولویت بندی رشته ها، مشکل بازار، تولید و زنجیره ارزش را شناسایی و از توقف چرخه فروش و تولید صنایع دستی جلوگیری کنیم زیرا در بسیاری از مکان ها برای اینکه محصولی فروش نرود، ظرفیت های مالی موجود برای تولید جدید تامین نمی شود و این چرخه به طور کامل متوقف می شود بنابراین موضوع فروش از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

وی اظهار داشت: شرکت های خلاق در حوزه صنایع دستی حتما با راهنمایی بیشتر می توانند به حوزه دانش بنیان نزدیک تر شوند اما متاسفانه تاکنون جزیره ای و مستقل عمل کردن باعث شده که این حوزه علی رغم فعالیت های گسترده ای که دارد، نتواند توسعه لازم را داشته باشد.

بحث تولید باید از فروش و بازاریابی و برندسازی جدا باشد

دکتر اصل فلاح، استاد دانشگاه هنر و یکی از فعالان حوزه کارآفرینی هنر نیز در این نشست تخصصی با اشاره به نکات برجسته ای از هنر گفت: ایران اکنون برند ملی در حوزه صنایع دستی دارد. این مهم از ارزش زیادی برخودار است که باید روی آن سرمایه گذاری کنیم. این حوزه باید گسترش پیدا کند و ما باید بتوانیم از این فرصت استفاده کنیم.

وی تاکید کرد: قطعا حضور مسوولان دولتی در این جلسات مهم است زیرا نتیجه این کار زمانی مشاهده می شود که در بازار باشد و منجر به افزایش حجم بازار شود.

وی به تجربه اخیر خود اشاره کرد و افزود: اکنون من در حوزه کاری خودم خیلی موفق هستم اما در حوزه بازار نمی توانم به خوبی فعالیت کنم.
وی بحث تولید را از فروش و بازاریابی و برندسازی جدا کرد و گفت: یک هنرمند با توجه به دغدغه ها و فرایندهای خلاقه ای که در ذهنش دارد، نباید برای تولید هنر وارد فروش بازار و برند سازی شود. این حوزه باید به متخصصان خودش سپرده شود.

وی خاطرنشان کرد: یک سری اتفاقات باید درون کارگاه ها رخ دهند تا بتوانند تغییراتی در این حوزه ایجاد کنند. ضمن اینکه اعمال برخی سیاستگذاری ها، ایجاد زیرساخت ها و بستر سازی ها نیز می تواند در این زمینه خیلی کمک کننده باشد.

وی گفت: صنایع دستی با توجه به گره خوردنش به اصالت و هویت ملی از اهمیت زیادی برخوردار است. کارگاه های صنایع دستی می توانند بیزینس مدل داشته باشند یعنی طراحی فرایند ایجاد ارزش شان را داشته باشند که این مهم از طریق آگاه سازی هنرمندان و اساتید با برگزاری دوره های آموزشی و کارآگاه ها انجام می شود.

وی بر ترویج طراحی به منظور متناسب کردن محصولات با زندگی روزمره با استفاده از دوره های آموزش، ایجاد مرکز طراحی صنایع دستی با استفاده از ظرفیت های پارک و شرکت های دانش بنیان و راه اندازی دفتر ساز و کار فروش تاکید کرد و گفت: باید در بازار تقاضا را تحریک کنیم و یکی از راه ها این است که هنر را وارد زندگی مردم کنیم.

صنایع دستی بنیان شان مبتنی بر دانش است

ودود، مدیرعامل موسسه هنرهای چوبی ودود نیز در این نشست تخصصی گفت: صنایع دستی نیاز به دانش بنیان شدن ندارد زیرا بنیان شان مبتنی بر دانش است. از دوران گذشته نیز هنر، کیمیاگری و … بنیانش بر دانش بوده است.

وی افزود: صنایع دستی مانند پدربزرگ ارزشمندی است که قدر او را ندانسته ایم و بر اثر غفلت او را در خانه سالمندان گذاشته ایم. اکنون نیاز داریم که بار دیگر به آن رجوع کنیم زیرا دچار پوچ هویتی شده ایم.

وی تاکید کرد: پوچ هویتی تهدیدی بسیار جدی برای از بین رفتن اقوام و قوم ایرانی است لذا شناخت درست صنایع دستی و هنرهای صنعتی از اهمیت زیادی برخوردار است.

باید نیاز بازار را شناسایی کنیم

فرجی، یکی از صنعتگران و فعالان حوزه سرامیک نیز در این نشست تخصصی گفت: ما اکنون 300 و خرده ای صنایع دستی نداریم. این تعداد صنایع در ایران تعریف شده در حالی که اصلا وجود ندارند.

وی افزود: پیش از این بسیاری از رشته ها بر اساس نیاز مناطق و متریال های بومی هر منطقه تعریف شده و وجود داشتند اما به مرور زمان، هنگامی که نیازهایشان برطرف شد، این صنایع دستی از میان رفتند زیرا مورد نیاز مردم نبودند و مشتری و تقاضایی نیز برای تولید آن محصول وجود نداشت.

وی خاطرنشان کرد: ما اکنون باید بدانیم نیاز بازار چیست و در این ماموریت دنبال چه چیزی هستیم و قرار است به چه نقطه و هدفی برسیم.

گزارش: بیتا اکبری

 

No tags for this post.