به گزارش سیناپرس، مجموعه جدیدی از فسیل های دایناسورهای دوره تریاس (۲۵۱ تا ۲۰۱ میلیون سال پیش) از زیمبابوه نشان می دهد که اولین دایناسورها در منطقه ای معتدل در جنوب ابرقاره باستانی پانگه آ محدود شده بودند. این یافته ها دانش ما را در مورد منشاء و تکامل اولیه دایناسورها در سراسر این قاره باستانی افزایش می دهد.
تحقیقات قبلی نشان داده است که آب و هوای گرم فصلی قوی و غلظت بالای دی اکسید کربن جوی باعث ایجاد کمربندهای آب و هوایی خشک و مرطوب قوی شده است که از شرق به غرب در سراسر پانگه آ استقرار داشته اند.
به باور دیرینه شناسان، این مناطق آب و هوایی مختلف ممکن است بر توزیع دایناسورهای اولیه در سراسر ابرقاره در این دوره تأثیر گذاشته باشند، زیرا موانع جغرافیایی یا مرزهای قاره‌ای کمی برای تأثیرگذاری بر پراکندگی حیوانات وجود داشته است. با این حال، درک توزیع دایناسورها در سراسر ابرقاره فوق در طول تریاس پسین چالش برانگیز بوده است، زیرا نمونه برداری پراکنده اولین، تاریخ دقیق آنها را مخفی کرده است.
به تازگی کریستوفر گریفین و همکارانش یک مجموعه فسیلی جدید از زیمبابوه کشف کردند که قدمت آن به ابتدایی ترین بخش تریاس پسین (مرحله کارنیان، حدود ۲۳۰ میلیون سال پیش) می رسد. این مجموعه از فسیل ها حاوی قدیمی ترین دایناسورهای شناخته شده آفریقا، از جمله اسکلت تقریباً کامل گروه جدیدی از ساروپودومورف، نوعی دایناسور گیاهخوار گردن دراز، به نام Mbiresaurus raathi است.
به گزارش سیناپرس، این تیم مطالعاتی دریافتند که مجموعه دایناسورهای ساکن بخش جنوب و مرکزی آفریقا شبیه مجموعه دایناسورهای آمریکای جنوبی، از جمله برزیل، آرژانتین، و هند است، که نشان می دهد مهره داران مشابه در این نوار عریض جغرافیایی گسترده هستند. علاوه بر این، بر اساس مطالعات فوق مشخص شد که توزیع این دایناسورها با موانع آب و هوایی مرتبط است و نویسندگان پیشنهاد می کنند که پراکندگی دایناسورها در بقیه ابرقاره تا زمانی که این موانع برطرف شوند به تاخیر افتاد.
پژوهشگران این تیم مطالعاتی پیشنهاد می کنند:کنترل های آب و هوایی بر ترکیب اولیه دایناسورهای زمینی و سایر گروه‌های اصلی – مانند پستانداران، لاک‌پ شت‌ها، دوزیستان و خزندگان تأثیر گذاشته است که بسیاری از آنها تا به امروز ادامه دارند.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.
مترجم: احسان محمدحسینی