به گزارش سیناپرس، محققان اعلام کردند که منظور از کارخانه ستاره سازی به عنوان ستاره های جوان متعدد است. مشاهدات نشان می دهد که شکل گیری ستاره ابتدا در مرکز کهکشان شروع شده و سپس به سمت بیرون حرکت می کند.
اخترشناسان همچنین دریافتند که بیشتر ستارگان در آن منطقه از خوشه های پرجرم به هم چسبیده سرچشمه نمی گیرند، بلکه از ستاره ای سست که در میلیون‌ها سال گذشته پراکنده شده اند، سرچشمه می گیرند.
حجم مرکز کهکشان راه شیری در مقایسه با قرص کهکشانی کمتر از یک درصد بوده و بیش از ۱۰ درصد از تمام ستاره های تازه متولد شده در کهکشان در گذشته در آنجا شکل گرفته اند.
ستاره شناسان مدت ها امیدوار بودند که این موضوع بتواند آزمایشگاهی برای تحقیق در مورد شکل گیری سریع ستاره ها، به ویژه در طی میلیاردها سال اولیه تاریخ کیهانی، ارائه دهد. اما شلوغی، رصد ستارگان در منطقه مرکزی را دشوار می کند. اما به لطف این تجزیه و تحلیل جدید، اخترشناسان می توانند اولین بازسازی تاریخی تشکیل ستاره در منطقه مرکزی کهکشانی را بر اساس یک بررسی فروسرخ با وضوح بالا به دست آورند.
یادگیری در مورد تشکیل ستارگان از مناطق مرکزی کهکشان ما چالش برانگیز است زیرا مشاهده این مناطق بسیار دشوار است. برای شروع، همانطور که از زمین مشاهده می شود، ستارگان در پشت مقادیر فراوان گرد و غبار پنهان شده اند. اما این مشکل به راحتی با استفاده از امواج فروسرخ، امواج میلی متری یا مشاهدات رادیویی حل می شود.
نور در آن طول موج ها از میان غبار عبور می کند و نمایی از مرکز کهکشانی را ارائه می دهد. اینگونه است که ستاره شناسان مشاهدات شگفت انگیز خود را از ستارگانی که به دور سیاهچاله مرکزی کهکشان ما می چرخند انجام دادند.
با حل اولین مشکل، مسئله زیر به وجود می آید که تشخیص یک ستاره از ستاره دیگر در مرکز کهکشانی به دلیل غلظت متراکم ستارگان، چالش برانگیز است. چند ستاره غول پیکر درخشان استثنا هستند.
از آنجاییکه آنها به طور استثنایی درخشان هستند، می توانند به راحتی از دیگران متمایز شوند. ستاره شناسان سال ها با این موضوع دست و پنجه نرم کرده اند، زیرا تلاش می کنند تا سرعت تشکیل ستاره های بالای مرکز کهکشانی را درک کنند. وجود گاز هیدروژن که توسط نور فرابنفش ستارگان داغ و تازه متولد شده به اجزای آن تقسیم شده است و وجود پرتوهای ایکس که مشخصه برخی از انواع ستاره های جوان و بسیار پرجرم است، گواه این واقعیت است که چنین شکل گیری ستاره ای در گذشته رخ داده است.
گفتنی است که ستاره شناسان قبل از تجزیه و تحلیل جدید، تنها حدود ۱۰ درصد از کل جرم ستاره ای پیش بینی شده را در مرکز کهکشانی کشف کرده بودند. محققان از دوربین مادون قرمز HAWK-I در تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) رصدخانه جنوبی اروپا برای گرفتن نزدیک به ۱۵۰ عکس از ناحیه مرکزی کهکشان راه شیری استفاده کردند که مساحتی معادل ۶۴ هزار سال نوری مربع در اطراف مرکز کهکشانی را پوشش می دهد.
جالب اینجاست که اخترشناسان می توانند روشنایی هر ستاره را استنباط کنند و کم‌نور شدن ناشی از غبار بین ما و یک ستاره خاص را جبران کنند. همه ستارگان در کمان B1 تقریباً در یک فاصله از زمین قرار دارند و فاصله زمین تا مرکز کهکشان مشخص است.
با توجه به این اطلاعات، اخترشناسان توانستند درخشندگی هر ستاره را بازسازی می کنند. اخترشناسان همچنین دریافتند که در واقع، چندین مرحله از تشکیل ستاره در کمان B1 وجود داشته که شامل جمعیت مسن تری که بین ۲ تا ۷ میلیارد سال پیش شکل گرفته است.
به گزارش سیناپرس، فرانسیسکو نوگراس-لارا (Francisco Nogueras-Lara) محقق مستقل هومبولت در گروه نادین نویمایر لیز مایتنر در موسسه نجوم ماکس پلانک، گفت: مطالعه ما نشان دهنده گام بزرگی در یافتن ستارگان جوان در مرکز کهکشانی است. ستارگان جوانی که ما پیدا کردیم، مجموعاً بیش از ۴۰۰ هزار جرم خورشیدی دارند. در حال حاضر پژوهشگران در حال برنامه ریزی برای ردیابی حرکات ستاره های تازه کشف شده در آسمان هستند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصی Astrophysics of Galaxies منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده