به گزازش سیناپرس، یک تیم بین الملل پژوهشی با هدایت محققان دانشگاه مونترال کانادا و موسسه تحقیقات سیارات فراخورشیدی (iREx)، از کشف سیاره ای فراخورشیدی به نام TOI-1452 b خبر داده که به دور یکی از دو ستاره کوچک در یک منظومه دوتایی می چرخد. این منظومه در صورت فلکی دراکو با فاصله 100 سال نوری تا ما قرار دارد.
سیاره فوق، از نظر اندازه و جرم، کمی بزرگ تر از زمین است و در فاصله ای از ستاره خود قرار دارد که دمای آن نه خیلی گرم و نه خیلی سرد است و بدین ترتیب، آب به شکل مایع می تواند روی سطحش وجود داشته باشد.
ستاره شناسان بر این باورند که این سیاره مورد اشاره فوق، می تواند یک اصطلاحا «سیاره اقیانوسی» باشد، یعنی سیاره ای که مشابه با برخی از قمرهای مشتری و زحل، کاملاً توسط یک لایه ضخیم از آب پوشیده شده است.
به گفته این محققان، ما به این کشف، بسیار افتخار می‌کنیم، زیرا توانایی بالای محققان و ابزارهای دقیق ما را نشان می‌دهد. ما به لطف OMM که یک ابزار ویژه طراحی شده در آزمایشگاه های خودمان است و همچنین یک روش تحلیلی ابتکاری، توانستیم این سیاره فراخورشیدی بی نظیر را شناسایی کنیم.
به گزازش سیناپرس، البته باید اشاره کرد که این تلسکوپ فضایی ناسا با نام TESS است که کل آسمان را در جستجوی منظومه های سیاره ای نزدیک به سیاره ما بررسی می کند و محققان را در مسیر این سیاره فراخورشیدی قرار داده است.
طبق اطلاعات ارائه شده از این کشف جالب توجه، ستاره میزبان TOI-1452 بسیار کوچکتر از خورشید ما است و یکی از دو ستاره با اندازه مشابه در منظومه دوتایی است. این دو ستاره به دور یکدیگر می چرخند و با فاصله کمی یعنی حدود دو و نیم برابر فاصله بین خورشید و پلوتون از هم قرار دارند.
سیاره فراخورشیدی TOI-1452 b که دانشمندان از آن به «دنیای آبکی» یاد می کنند، احتمالاً مانند زمین صخره ای است، اما شعاع، جرم و چگالی آن دنیایی بسیار متفاوت از جهان ما را نشان می دهد. به گزازش سیناپرس، زمین در اصل یک سیاره بسیار خشک است و اگرچه حدود 70 درصد سطح آن توسط اقیانوس ها پوشیده شده است، اما آب در واقع تنها بخش ناچیزی از جرم آن یعنی کمتر از یک درصد را تشکیل می دهد.
اما به گفته محققان فوق، سیاره فراخورشیدی TOI-1452 b یکی از بهترین نامزدها برای عنوان سیاره اقیانوسی است که ما تا به امروز پیدا کرده ایم. شعاع و جرم آن چگالی بسیار کمتری را نسبت به سیاره ای مانند زمین که اساساً از فلز و سنگ تشکیل شده است، نشان می دهد و آب احتمالا مسئول تا 30 درصد جرم آن است. این نسبت شبیه به برخی از قمرهای طبیعی در منظومه شمسی ما، مانند قمرهای مشتری، گانیمد و کالیستو و قمرهای زحل، تیتان و انسلادوس است.
به گزازش سیناپرس، این یافته های منحصر به فرد را نشریه بین المللی The Astronomical Journal منتشر کرده است.
ترجمه: محمدرضا دلفیه