به گزارش سیناپرس، سازمان فضایی ناسا طی بیانیه ای از شرکت ها خواست اطلاعاتی در مورد چگونگی توسعه فضاپیمایی که برای انجام مانورهای ورود مجدد نهایی در پایان عمر ایستگاه مورد استفاده قرار می‌گیرد، ارائه کرده و اعلام کنند چگونه می توانند این ایستگاه را به اتمسفر هدایت کنند تا بر فراز اقیانوس آرام جنوبی تجزیه شود.
طبق یک سناریوی ارائه شده توسط ناسا برای خروج از مدار، ایستگاه فضایی به یک ماژول Node 2 متصل می شود. در طول این مدت، ارتفاع ایستگاه به تدریج بر اثر کشش اتمسفر و مانورهای رانشگرها در بخش روسی ایستگاه کاهش یافته و به زیر ۲۲۰ کیلومتر می رسد، ارتفاعی که در زیر آن فقط رانشگرها می توانند کنترل وضعیت ایستگاه را فراهم کنند.
در این هنگام، وسیله نقلیه خارج از مدار ابتدا ایستگاه فضایی بین المللی را در مداری بیضوی ۱۴۵ در ۲۰۰ کیلومتری زمین قرار می‌دهد تا دوره ای را که در آن ایستگاه مجبور است برای کنترل وضعیت به پیشرانه ها تکیه کند، به حداقل برساند. سپس با سوختن نهایی، این ایستگاه را تا ۵۰ کیلومتر پایین می آورد و از تجزیه و سوخته شدن ایستگاه پس از ورود مجدد اطمینان حاصل می کند.
ناسا، در یک طرح انتقال ایستگاه فضایی بین‌المللی که در ژانویه منتشر شد، پیش بینی کرد که از فضا پیمای باری روسی پروگرس برای این ماموریت استفاده شود. در این گزارش آمده است: ناسا و شرکای این سازمان، قابلیت های فضاپیمای روسی پروگرس را ارزیابی کرده و تشخیص داده‌اند که سه فضاپیما می‌توانند ایستگاه را از مدار خارج کنند.
به گزارش سیناپرس، کتی لودرز، معاون ناسا برای عملیات فضایی در این رابطه گفت: ناسا و شرکای بین‌المللی، رویکرد محتاطانه ای را برای برنامه ریزی پایان عمر ایستگاه فضایی برای اجرای ایمن دنبال می کنند.
گفتنی است ناسا و سایر شرکای ایستگاه بین المللی، به جز روسیه، تمدید فعالیت خود را از سال ۲۰۲۴ تا ۲۰۳۰ تایید کرده اند. مقامات روسی گفته اند که قصد دارند مدتی پس از سال ۲۰۲۴ از ایستگاه فضایی بین المللی خارج شوند، اما تاریخ قطعی این عمل را تعیین نکرده اند.
مترجم: جاوید خیرخواه
منبع: spacenews