به گزارش سیناپرس، کالاهاری یک ساوانای شنی نیمه خشک بزرگ در آفریقای جنوبی است که از کلمه ستسوانا کگالا یا تشنگی شدید اخذ شده است. تا همین اواخر، بیشتر شواهد دال بر توسعه جوامع اولیه انسانی در جنوب آفریقا بوده و تصور می شد این توسعه از سواحل جنوبی این کشور سرچشمه می گرفت.
یک پروژه تحقیقاتی توسط دانشگاه کیپ تاون، سازندهای سنگ توفا را در تپه گا-موهانا، در ۱۲ کیلومتری کورومان در منطقه کیپ شمالی مورد مطالعه قرار داده و نشان می دهد که کالاهاری جنوبی زمانی دارای آبشارها، نهرهای جاری و حوضچه هایی از آب بوده که انسان های اولیه را پشتیبانی می کرده است.
از نظر باستان شناسی، نهشته های توفا سنگ‌های رسوبی متخلخلی هستند که از کربنات کلسیم تشکیل شده‌اند و از تبخیر آبی که در چشمه‌ها بیرون می‌آیند به وجود می آیند. توالی های تاریخ گذاری نمونه هایی از سازندهای توفا در تپه گا-موهانا، قدمت این سنگ را به پنج قسمت متمایز در ۱۱۰ هزار سال گذشته نشان می دهد که سه مورد از آنها با شواهدی از شغل انسان منطبق است.
به گزارش سیناپرس، این مطالعه نشان می دهد که بین شغل انسان و دسترسی به آب در جنوب کالاهاری قبل از ۷۱ هزار سال پیش ارتباط وجود دارد.
در واقع حدود ۲۰ هزار سال پیش در طول دوره یخبندان، تجزیه در سازندهای توفا نشان می دهد که آب و هوا بسیار خشک تر شده است، اگرچه هنوز حضور انسان در این منطقه ادامه داشت و نظریه قبلی را که انسان ها این مناطق خشک را فقط در دوره های مرطوب تر اشغال کرده‌اند به چالش می کشد.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی PLOS ONE منتشر شده است.
مترجم: احسان محمدحسینی