به گزارش تارنمای «ساینس دیلی»، اینترنت مملو از اطلاعات بسیار حساس است. تکنیک‌های پیشرفته رمزنگاری عموما تضمین می‌کنند که چنین اطلاعاتی هک و خوانده نمی‌شوند اما در آینده رایانه‌های کوانتومی با عملکرد بالا می‌توانند این کلیدها را در مدت چند ثانیه به دست آورند یا اصطلاحا کرَک (crack) کنند.
از این رو خوب است که تکنیک‌های مکانیکی کوانتومی نه تنها الگوریتم‌های جدید و سریع‌تری ایجاد می‌کنند بلکه همچنین امکان رمزنگاری بسیار موثرتری را نیز فراهم می‌کنند.
شیوه موسوم به «توزیع کلید کوانتوم» (QKD) در برابر حملات به کانال ارتباطی ایمن است اما دربرابر حمله یا دستکاری در خود دستگاه ایمنی ندارد. با شیوه توزیع کلید کوانتوم مستقل از دستگاه مستقل (DIQKD) داستان متفاوت است چرا که در اینجا پروتکل رمزنگاری مستقل از دستگاه مورد استفاده است.
این شیوه از حیث نظری (تئوریک) از دهه ۱۹۹۰ میلادی شناخته شده بوده اما اکنون برای اولین بار بطور تجربی محقق شده است. این کار را یک گروه تحقیقاتی بین‌المللی با هدایت «هارالد واینفورتر» فیزیکدان و «چارلز لیم» از دانشگاه ملی سنگاپور انجام داده است.
برای تبادل کلیدهای مکانیکی کوانتومی، رویکردهای مختلفی در دسترس قرار دارد، سیگنال‌های نور توسط فرستنده به دریافت‌کننده فرستاده می‌شود یا از سامانه‌های کوانتومی مرکب استفاده می‌شود.
پروتکل اجرا شده در دانشگاه سنگاپور بر خلاف رویکردهای قبلی به جای یک تنظیمات از دو تنظیم سنجشی برای تولید کلید استفاده می‌کند.
چارلز لیم از محققان گروه بین‌المللی در توضیح این موضوع گفت: با وارد کردن تنظیمات اضافی برای تولید کلید، دسترسی به اطلاعات دشوارتر می‌شود. اکنون حداقل یک دهه است که می‌دانیم دستگاه‌های توزیع کلید کوانتوم QKD قدیمی‌تر به‌آسانی از بیرون قابل هک شدن هستند.
وی افزود: یکی از هدف‌های بعدی گسترش دادن سیستم برای وارد کردن چندین زوج اتم ترکیبی است.
منبع:ایرنا
No tags for this post.