فضا آنقدر که رسیدن به آن پرهزینه است، محیطی سخت و غیرقابل نفوذ نیست. انسان پیشتر توانسته سازه های مختلفی را سوار بر راکتها به فضا بفرستد. این داستان از سال 1957 و با پرتاب نخستین ماهواره به نام «اسپوتنیک» آغاز شده است. اما نکته مهم این است که راکتها یک بار مصرف هستند و گرچه هزینه زیادی برای آماده سازی آنها صرف می شود اما تنها یک بار مورد استفاده قرار می گیرند و برای پرتاب بعدی باید راکتی دیگر را با صرف هزینه های سنگین آماده کرد.
آژانس پروژه های تحقیقات پیشرفته دفاعی آمریکا موسوم به DARPA که از آن به عنوان بازوی تحقیقات آینده نگر پنتاگون یاد می شود در صدد تغییر این شرایط است.
این آژانس برنامه مهمی موسوم به XS-1 نام دارد که هدف نهایی ترسیم شده در آن برای چند شرکت متخصص چیزی نیست جز طراحی و ساخت سیستم حرکتی هوا فضایی که در 10 روز بتواند 10 بار راهی فضای اطراف زمین شده و به طور کاملا کنترل شده بازگردد. از آن گذشته این مأموریتها نباید بیش از 5 میلیون دلار هزینه دربرداشته باشند.
DARPA تا آن حد به عملیاتی شدن این ایده ایمان دارد که به تازگی فاز دوم تزریق بودجه به دو شرکت بوئینگ و نورتروپ گرامان را آغاز کرده است، مرحله ای که گفته می شود به هر یک از آنها 6.5میلیون دلار دیگر پول داده شده است.
درصورتیکه همه چیز طبق برنامه پیش رود، برنامه XS-1 جایگزین مطمئنی برای شاتل های بازنشسته ناسا خواهد بود.
DARPA به این نتیجه رسیده که هزینه های مربوط به پرتابهای فضایی بسیار زیاد است و باید کاری در جهت کاستن از آن انجام داد و درحالی که تلاشهای دو شرکت خصوص ویرجین گلکتیک و اسپیس ایکس در آزمایش سیستم های پرتابی با قابلیت استفاده مجدد چندان موفقیت آمیز نبوده است حالا همه به رقابت دو شرکت بوئینگ و نورتروپ گرامان چشم دوخته اند تا شاید از دل این رقابت دیدنی آنچه که مد نظر دانشمندان است خارج شود.
No tags for this post.