به گزارش سیناپرس، مطالعات قبلی نشان داده اند که مغز پرندگان آوازخوان و طوطی ها حاوی تعداد بسیار زیادی نورون در مغز جلویی آنهاست که گاهی حتی بیشتر از میمون ها است. اما در حالی که این ایده که عملکرد شناختی با تعداد کل نورون های یک حیوان مرتبط است بصری به نظر می رسد، فاقد شواهد کافی است.
مقایسه اخیر میمون ها، کوروید ها و کبوترها نشان داد که تعداد کل نورون ها پیش بینی کننده ضعیفی از قدرت شناختی مطلق هستند، اگرچه ممکن است سرعت یادگیری حیوان یا سازگاری آن با موقعیت‌ها را توضیح دهند. مطالعات دیگر نتایج مخالفی دارند.
یافته های آن ها نشان می دهد که تعداد کل نورون ها در بخش خاصی از پیش مغز پرنده، به نام پالیوم، از نظر حافظه، یادگیری، استدلال و حل مسئله اهمیت دارد.
در پژوهش های جدید ابتدا، نویسندگان تعداد نورون های موجود در پالیوم های ۱۱۱ گونه پرنده را تخمین زدند.
به گزارش سیناپرس، سپس، آنها این اعداد را با بیش از ۴۴۰۰ روش ابتکاری برای پرندگان برای استفاده از غذا یا خوراک مقایسه کردند. در نهایت، محققان دریافتند گونه های پرنده با تعداد نورون های بالاتر در پالیوم خود نیز به احتمال زیاد نوآور هستند. با این حال، زمانی که نورون های بیشتری در پالیوم وجود داشت، در نقاط دیگر مغز کمتر دیده می شد.
پژوهشگران نتیجه می گیرند: «گر پرنده ای دارای تعداد نامتناسبی زیادی از نورون ها در بخش بزرگی از پیش مغز خود باشد، باید مغزی داشته باشد که نسبت به اندازه بدنش بزرگ تر باشد. یافته ها نشان می دهد که هوش پرنده به تخصیص نامتناسب نورون ها به وظایف شناختی بستگی دارد.
به این ترتیب، محققان استدلال می کنند که یافته های آن ها از این فرضیه حمایت می کند که هوش هم به تعداد کل نورون‌ها و هم به روشی که این نورون‌ها به نواحی مختلف مغز متصل می کنند، بستگی دارد.
به طور خلاصه، اندازه گیری هوش بسیار پیچیده تر از شمارش نورون ها یا تعیین میزان متراکم بودن آن سلول ها در یک فضای معین است. در عوض، پژوهشگران فکر می کنند هوش پرنده به نحوه کنترل و ادغام شبکه‌های گسترده در مغز مربوط می شود.
در ادامه محققان توضیح می دهند که این آخرین یافته با این تصور یکسان است که حیواناتی که مغز بزرگ دارند صرفاً به این دلیل که بدن بسیار بزرگی دارند، لزوماً باهوش ترین نیستند. این امر نشان می دهد که هوش بیشتر پرنده ممکن است نیاز به مرحله ای از رشد مغز بعد از بیرون آمدن تخم ها داشته باشد، که در طی آن پالیم بزرگ تر می شود.
لوئیس لفور (Louis Lefebvre) زیست شناس از دانشگاه مک گیل کانادا می گوید: میزان زمانی که جوجه های در حال رشد در لانه می گذرانند نیز ممکن است نقش مهمی در تکامل هوش داشته باشد. گونه‌های بزرگ تر از جمله کلاغ‌ها و طوطی ها که به خاطر هوششان شناخته می شوند، مدت بیشتری را در لانه سپری می کنند که به مغز زمان بیشتری برای رشد و تجمع نورون‌های پالیال می دهد.
به گزارش سیناپرس، تحقیقات اخیر مغز همچنین نشان می دهد که هوش انسان نسبت به هوش سایر نخستی ها برتری دارد که نه به دلیل اندازه مغز، بلکه به این دلیل است که مغز ما انعطاف‌پذیرتر بوده یا هم افزایی بیشتری دارد که همین امر می تواند در میان پرندگان نیز صادق باشد.
شرح کامل این مطالعه و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Ecology and Evolution منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده