به گزارش سیناپرس، گلیوبلاستوما، یک سرطان مغزی نادر اما کشنده و بسیار قوی است. جراحان تومورها را فقط برای مشاهده بازگشت سرطان برمی دارند. شیمی درمانی و پرتودرمانی اثرات محدودی دارند و حدود نیمی از بیماران در عرض ۱۸ ماه می میرند. گفتنی است که گلیوبلاستوما نوعی سرطان مغزی بوده که به عنوان رایج ترین تومور مغزی بدخیم در افراد بالغ شناخته می شود.
جنیفر مانسون (Jennifer Munson) دانشیار موسسه تحقیقات بیومدیکال فرالین و پژوهشگر این مطالعات گفت: هدف ما در نهایت توسعه یک رویکرد پزشکی است که در آن بتوانیم تومور یک بیمار را گرفته، مدلی از آن تومور را بسازیم، داروها را روی آن آزمایش کرده و به پزشک بگوییم که کدام روش درمانی برای درمان آن بهتر است.
این مدل گام مهمی برای شناسایی نشانگرها و درمان های جدید سرطان است. تحقیقات با استفاده از مدل جدید معیار جدیدی را برای درک تومور بیمار شناسایی کرده است که شامل شناسایی توانایی سلول های سرطانی برای تجدید خود بوده و نشان دهنده چگونگی واکنش سرطان به درمان های دارویی است.
طبق اعلام موسسه ملی سرطان، سالانه حدود ۱۵ هزار نفر مبتلا به گلیوبلاستوما تشخیص داده می شوند. به گفته توسعه دهندگان، این مدل انواع سلولی غیر از سلول های تومور، همراه با فضای رشد و گسترش تومور و سایر جنبه های ریزمحیط واقعی تومور را در بر می گیرد.
مدل های مونسون که معمولاً به اندازه یک پاک کن مداد هستند، با دقت بیشتری محیط را که شامل سلول های منحصر به فرد سیستم عصبی مرکزی مانند آستروسیت‌ها و میکروگلیا است برای مطالعه بازسازی می کنند.
این مدل همچنین حرکت مایع بین و اطراف سلول ها را در بافت ها در نظر می گیرد که به افزایش تومورها و سرعت بخشیدن به گسترش سرطان معروف است. جریان مایع در مدل همچنین امکان آزمایش آسان درمان های دارویی را فراهم می کند.
ریزمحیط برای درک اینکه چرا درمان گلیوبلاستوما بسیار دشوار است، بسیار اهمیت دارد. اگرچه تومور را می توان برداشت، سلول های تومور تمایل دارند به بافت های اطراف حمله کنند و جایی که در برابر درمان‌ها مقاوم تر می شوند به سرطان اجازه بازگشت می دهند. مانسون در این باره می گوید: ما می خواستیم تا حد امکان از آن محیط تقلید کنیم، زیرا این همان چیزی است که بعداً با روش های مختلف مورد درمان قرار می گیرد.
به گزارش سیناپرس، مونسون و تیم او از این مدل ها برای آزمایش تأثیر درمان های مختلف استفاده کرده اند و چگونگی حمله سلول های سرطانی به بافت، چگونگی تکثیر، توانایی آن ها برای تجدید و تعداد سلول هایی که می میرند را تجزیه و تحلیل کردند. محققان دریافتند که نتایج بسیار متفاوت است که این امر اهمیت رویکرد پزشکی شخصی برای گلیوبلاستوما و ارزش توانایی بازسازی ریزمحیط تومور بیمار را برجسته می کند.
شرح کامل این مدل و جزییات توسعه آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Partner Journals Precision Oncology توضیح داده شده است.
مترجم: کاظم فلاحی پناه