تحقیقات کاربردی باید در اولویت باشد

دکتر البرزی فعالیت خود را از استادیاری دانشگاه اهواز شروع کرد، بعد از آن دانشیار دانشگاه علوم پزشکی شیراز واستاد تمام کودکان دانشگاه علوم پزشکی شیراز شد.وی که حدود 40سال خدمت استادی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز را در سابقه درخشان خود دارد ،عضو هیات علمی این دانشگاه است و بر اساس اعلام انجمن پزشکان کودکان ایران درسال 91به عنوان پزشک نمونه اطفال به جامعه پزشکی معرفی شده است.

 از مهمترین کارهایی که دکتر البرزی توانسته برای شهرو کشورش انجام دهد، تاسیس بخش فوق تخصصی عفونی کودکان شیراز است.وی رییس مركز تحقيقات ميكروب شناسي باليني شیراز است که به عنوان قطب ميكروب شناسي كشور در حال حاضر فعالیت می کند.

از دیگر کارهای مهمی که دکتر البرزی در دوران خدمت خود انجام داده کمک به حل مشکل مسائل عفونی منطقه و ایران در تشخیص درمان بیماریهای عفونی بوده است.وی روش های درمان تشخیصی برخی بیماری های عفونی را تغییر داد واین مسئله باعث شد که مشخص شود درمان برخی بیماری های عفونی در ایران با کشورهای دیگر باید متغییر باشد.

همچنین وی به همراه همکارانشان در مرکز تحقیقات میکروب شناسی بالینی توانستند نشان دهند که بیماری به نام شیگلا به درمان های نوشته شده در کتب خوب جواب نمی دهد  و فهمیدند درمان بیماری شیگلا با آنتی بیوتیک هایی که در دنیا استفاده می شد وحتی سازمان بهداشت جهانی نیز آن آنتی بیوتیک ها را تبلیغ وتایید می کرد، در کشور ما موثر نبوده است وطبق تحقیقات و دستاوردهایی در داخل ایران توانستند این بیماری را درمان کنند.

گفت و گوی کوتاهی با دکترعبدالوهاب البرزی، استاد ارزشمند و دانشمند برجسته کشور انجام دادیم.

 

آقای دکتر، مشوق اصلی شما برای انتخاب رشته اطفال چه کسی بود؟

من دانش آموز رشته ریاضی بودم و بعد از آن دوسال در دانشکده نفت آبادان نقشه کشی خواندم،اما از آنجایی که پدرم به مادرم وصیت کرده بود که یکی از فرزندانش پزشک شود تا مریض ها برای آمرزشش دعا کنند. رشته مهندسی را رها کردم و وارد رشته پزشکی شدم. اما اینکه چرا رشته اطفال را انتخاب کردم ،اول به دلیل این بود که در رشته اطفال بیماران شما کودک و بی گناهند، درمان آنها راحت است و به درمان سریع جواب می دهند .اینها بیمارانی لطیف و قابل کمک هستند.اما دلیل دومم این بود که ما، در دانشکده پزشکی قسم می خوریم مریض هایمان را یکسان ببینیم و به عقیده من تنها رشته ای که می توانیم تحت عوامل جانبی قرار نگیریم و همه را یکسان ببینیم ،رشته اطفال بود.

همچنین باید بگوییم اگر اطفال و کودکانمان خوب تربیت شوند وجامعه به آنها خوب سرویس دهد اینها آدم های بزرگی می شوند ودر معصومیت شان باقی می مانند واگر غیراز این باشد، جامعه خوبی درآینده نخواهیم داشت.درنهایت من می خواستم بتوانم به قسمی که می خورم جامعه عمل بپوشانم.

اگر به عقب بازگردید بازهم این رشته را انتخاب می کنید؟

اگر برگردم باز هم رشته اطفال را انتخاب می کنم.

در رشته اطفال چه کم وکاستی هایی در کشور جود دارد؟

کاستی های که دراین رشته در ایران وجود دارد،بیشتر مربوط به واکسیناسیون های ماست که به سطح واکسیناسیون های خوب دنیا نرسیده است. چندین واکسن درایران کم داریم. به عنوان مثال من جز کمیته واکسن کشوری هستم ودرآنجا ثابت کردیم نوعی میکروب به نام هموپلوس آنفلونزا یکی از شایع ترین علت های مننژیت کودکان ایرانی است.همچنین ثابت کردیم که این میکروب شایع ترین میکروارگانیسم است، درنهایت با وزارتخانه وکمیته ها صحبت کردیم که واکسن آن باید در ایران وجود داشته باشد اما کمی طول کشید تا این واکسن وارد ایران شود که در حال حاضر این واکسن در ایران هست، اما 4واکسن دیگر نیز که در دنیا از آن استفاده می کنند هنوز به واردایران نشده است و هنوز در این حوزه عقب هستیم.

اما بخش اطفال ما باید قوی تر شود و فاصله مان با دنیا را کمتر کنیم. برای مریض هایی که مشکل ایمنی دارند نتوانسته ایم خدمات دارویی خوبی ارائه دهیم ،زیرا داروهای ضد قارچ بسیار گران هستند و برخی، حتی پول پرداخت این داروها را ندارند .دراینجاست که دانشگاه ها و دولت باید کمک کنند و این داروها را نیز تحت پوشش بیمه قرار دهند.

همچنین در ویرولوژی هنوز ضعیف هستیم و تحقیقاتمان روی ویروس ها و قارچ ها خوب انجام نشده است .امیدوارم مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی این تحقیقات را کامل کنند تا ماهم بتوانیم بیماران را بهتر درمان کنیم .از لحاظ سیستم آزمایشگاهی هنوز ضعیف هستیم و باید روی آن تمرکز و توجه بیشتری شود تا درمان بهتری بتوانیم انجام دهیم.

از لحاظ تشخیصی به خصوص در بیماران عفونی و قارچ شناسی یک مقدار ضعیف هستیم و قدرت تشخیص خوبی نداریم و تا حدودی وسائل تشخیص و درمان کمی داریم . هرچند که در مرکز تحقیقات شیراز سعی شده تمامی این نقطه ضعف ها و کمبودها کامل شود اما یک مرکز برای کل ایران کافی نیست.

ما امیدواریم مسائل منطقه و ایران به دست محققان خودمان حل شود زیرا برخی کشورها بیماری هایی که در کشور ما وجود دارد را ندارند و تحقیقاتی روی آن انجام نمی دهند بنابراین اینها باید به دست محققان و پزشکان خودمان تحقیق و راه های درمانش پیدا شود تا به بیگانگان نیازی نداشته باشیم.

در درمان و پژوهش با جهان چقدر فاصله داریم و در چه سطحی هستیم؟

در جهان از لحاظ تحقیقاتی ایران رتبه خوبی را داراست اما باید تحقیقات ما کاربردی باشد و چیزی که تعریف می شود باید بتواند مسائل مملکت را حل کند.متاسفانه این اتفاق نیافتاده است. در حالی که رتبه ما در تحقیقات جهانی خیلی بالاست اما تحقیقات کاربردی ما ضعیف است و باید سرمایه گذاری روی تحقیقات کاربردی شود. تحقیقات کاربردی باید در اولویت باشد .

چه توصیه ای به دانشجویان حوزه اطفال وتمامی جوانان علاقمند به ادامه تحصیل دارید؟

من اول به بزرگترها توصیه دارم و آن این است که سد راه نباشند و چوب لای چرخ جوانان نگذارند زیرا جوانان ما آدمهای با فکر و لایقی هستند ،جوانان ما از لحاظ ضریب هوشی بالا هستند و باید به آنها کمک شود.

دوم به خود جوانان باید بگویم ناامید نشوند و انگیزه خود را از دست ندهند .افسردگی را کنار بگذارند و کار کنند تا مملکت آباد شود و قبل از اینکه بگویند مملکت برای ما چه کرده به خود بگویند ما برای مملکتمان چه کرده ایم.شاید اگر این تفکر را داشته باشیم دیگر نیازی به بیگانگان پیدا نخواهیم کرد ؛زیرا جوانمان ما باهوش واستعدادند اما نمی دانم چرا انگیزه ای ندارند.

No tags for this post.