به گزارش سیناپرس، همه روزه هزاران قطعه زباله های فضایی از مدار زمین به پایین سقوط می کنند که بیشتر آن ها در جو از بین رفته و به سطح زمین نمی رسند. در این میان اما این پرسش مطرح است که آیا این اشیا مشکلی واقعی برای ما ایجاد می کند یا خیر؟
این ذرات میکروسکوپی از سیارک ها و دنباله دارها روی زمین پرتاب می‌شوند و سالانه به شکل حدود ۴۰۰ هزار تن گرد و غبار به زمین اضافه می شوند. علیرغم وجود مقدار زیادی زباله فضایی از جمله حدود ۳ هزار ماهواره از رده خارج که به دور سیاره ما می چرخند احتمال کشته شدن افراد در اثر سقوط یک قطعه هنوز ناچیز است. باید در نظر داشت که این روزها بیش از هر زمان دیگری کاوشگر، موشک و ماهواره پرتاب می کنیم، پس آیا زمان ارزیابی مجدد خطر فرا نرسیده است؟
مجله Nature Astronomy اخیراً مطالعه‌ای را منتشر کرده است که به بررسی ورود کنترل نشده زباله های فضایی مصنوعی، مانند بخش های مختلف موشک، اشیا مرتبط با پرتاب موشک و ماهواره ها می پردازد.
به گزارش سیناپرس، نویسندگان با استفاده از مدل سازی ریاضی هوشمندانه مدارها و مسیرهای نزولی که احتمالاً توسط قطعات موشک طی می شود، توانستند تخمین بزنند که زباله‌ها در کجا فرود می آیند. محققان طی این مطالعه دریافتند که در دهه آینده خطری کم اما قابل توجه وجود داشته و و بیشتر احتمال دارد که زباله های فضایی به عرض های جغرافیایی جنوبی برخورد کند تا شمالی.
این مطالعه که تراکم جمعیت را نیز در نظر گرفته، می گوید که احتمال فرود اجساد موشک ها در اطراف لاگوس در نیجریه، جاکارتا در اندونزی یا داکا در بنگلادش سه برابر بیشتر از مسکو، پکن یا نیویورک است.
بر اساس محاسبات انجام شده، انتظار تلفات انسانی و به خطر افتادن جان انسان ها در دهه آینده از ورود مجدد موشک های کنترل نشده ۱۰ درصد بود.
چه کاری می توان انجام داد؟
به گزارش سیناپرس، خوشبختانه، این فناوری برای کنترل ورود مجدد زباله ها وجود دارد، اما کنترل این زباله ها هزینه زیادی دارد. برای شروع، یک فضاپیما می تواند پیشگیرانه غیرفعال شود، به این معنی که هر بخش استفاده نشده مانند باتری یا سوخت کاملا مصرف شده و به زمین سقوط نکنند.
در خاتمه باید اذعان داشت که می توان یک ماهواره را طوری برنامه ریزی کرد که در مدار پایین زمین حرکت کرده و به این ترتیب به جای سقوط به روی زمین، در جو بسوزد.
مترجم: ناصر پورقدیمی
منبع: mirror.co.uk