به گزارش سیناپرس، سوراخ های کف دریا معمولاً خیلی گیج کننده نیستند، اما این سوراخ ها در یک الگوی فوق العاده منظم و یکنواخت نقطه گذاری شده بودند. اگر به خاطر این واقعیت نبود که آنها تقریباً در ۲.۵ کیلومتری زیر سطح اقیانوس اطلس و در میانه ناکجاآباد واقع شده اند، احتمالا می شد ساخت این سوراخ ها را توسط دست انسان و با علم مهندسی توجیح کرد.
محققان کشتی Okeanos Explorerدر اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده (NOAA) از یک شناور روباتیک برای کاوش یک خط الراس آتشفشانی زیر آب در شمال مجمع الجزایر آزور در نزدیکی سرزمین اصلی پرتغال استفاده کردند. در عملیات غواصی انجام شده، چندین مجموعه خطی از سوراخ ها در کف دریا دیده شدند که منشاء سوراخ ها دانشمندان را متعجب کرده است.
به نظر می رسد که سوراخ ها توسط انسان ساخته شده اما توده های کوچک رسوب اطراف آنها نشان می دهد که توسط چیزی حفاری شده اند. جالب اینجاست که تقریباً یک هفته بعد، محققان چهار مجموعه دیگر از سوراخ ها را در ۴۸۳ کیلومتری مکان قبلی و در عمق ۱.۶ کیلومتری شناسایی کردند.
اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده در یک بیانیه مطبوعاتی اعلام کرد: در حالی که سوراخ ها تقریبا ساخته شده توسط انسان به نظر می رسند، توده های کوچک رسوب در اطراف آنها نشان می دهد که آنها حفاری شده اند. ما تلاش کردیم اما نتوانستیم به سوراخ ها نگاهی بیندازیم و آنها را با ابزارهای روی وسیله نقلیه از راه دور شناسایی کنیم. 
به گزارش سیناپرس، این اولین بار نیست که دانشمندان چنین سوراخ هایی را مشاهده می کنند. این سوراخ ها حداقل ۲۰ سال است که محققان را گیج کرده اند. مقاله ای در سال ۲۰۰۴ در مورد مشاهده این نوع حفاری ها در همان منطقه گزارش می دهد. محققان برای توصیف حفره ها از عنوان "lebensspuren" یاد کردند که در آلمانی به ردهای زندگی ترجمه می شود.
پژوهشگران در آن زمان نوشتند: منبع حفره ها یا نحوه ساخت آنها ناشناخته است، اما رسوبات ایجاد شده ممکن است نشان دهنده حفاری توسط یک موجود زنده یا حفاری و برداشتن آنها باشد. در ضمن هیچ نشانه ای از وجود موجودات زنده در حفره ها وجود ندارد و این که آیا سوراخ ها زیر سطح رسوب به هم وصل شده اند، قابل مشاهده نبود.
اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده در ادامه افزود: از آن زمان، چیز زیادی در مورد سوراخ ها پیدا نکردیم، اما امیدواریم که این ماموریت جدید بتواند پاسخ هایی را ارائه دهد. به عنوان بخشی از اکتشاف اخیر، محققان توانستند با استفاده از دستگاه مکش شناور، رسوب ها را از اطراف سوراخ ها نمونه برداری کنند، به این امید که بفهمند آیا چیزی در آن وجود دارد یا نه.
در پژوهش های جدید محققان همچنین به منطقه شکستگی چارلی-گیبز، که خط الراس را قطع می کند و فلات آزور که در شرق خط الراس میانی اقیانوس اطلس واقع شده و جایی است که سه صفحه تکتونیکی اصلی به هم می رسند، نگاه خواهند کرد.
به گزارش سیناپرس، خط الراس میانی آتلانتیک یک کانون زلزله خیز و دارای دریچه های گرمابی خیره کننده ای است که در آن ماگما گرمای مورد نیاز زندگی در کف دریا را فراهم می کند.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
منبع: sciencealert