به گزارش سیناپرس، بیماری‌های خودایمنی زمانی رخ می‌دهند که آنتی‌بادی‌های فرد به اشتباه سلول‌های بدن را به عنوان مهاجمان خارجی تشخیص داده و به آن ها حمله می‌کنند. یکی از این بیماری ها، میاستنی گراویس (MG) است که در آن آنتی بادی ها پروتئین های مرتبط با بخش های عصبی-عضلانی را هدف قرار می دهند.
MG در بیماران مبتلا به تیموما که نوعی تومور غده تیموس به حساب می آید، بیشتر شایع است، اما دلایل آن نامشخص بوده اند. این غده بخشی از سیستم لنفاوی است.به گزارش سیناپرس، حالا محققان دانشگاه اوزاکای ژاپن از تکنیک های ژنتیکی برای بررسی رابطه بین این دو بیماری استفاده کردند و یافته های آن ها راه را برای درمان های جدید این بیماری و بیماری های مشابه هموار می کند.
این تیم پژوهشی به شناسایی تغییرات اختصاصی تیموما که در سلول‌های تیموس رخ می‌دهند، پرداختند تا ارتباط آن ها با بیماری MG را پیدا کنند. انواع سلول های اپیتلیال درون غده تیموس در طی مراحل مختلف بلوغ سلول های T با هم کار می کنند. سلول های T مبارزان کلیدی سیستم ایمنی بدن انسان هستند.
به گفته این محققان، در سطح بسیار ابتدایی، بسیاری از بیماری‌ها در نهایت توسط الگوهای بیان ژنی غیرعادی تحریک می‌شوند. ما معتقد بودیم که بررسی سطح مولکول‌های RNA خاص در نمونه‌های بیماری MG و تیموما به ما کمک می‌کند ژن‌های خاصی را که مستقیماً در این بیماری دخیل هستند، پیدا کنیم.
این تیم با استفاده از روشی به نام توالی یابی RNA، بیش از 100 نمونه تیموما را ارزیابی کردند. این آزمایش‌ها به آن‌ها کمک کرد تا مولکول‌های عصبی عضلانی را که در مقادیر بالاتری در نمونه‌های بیماری توامان بیماری MG و تیموما وجود داشتند، شناسایی کنند.
آن ها می گویند: کار بیشتر روی این موضوع ما را به سوی مولکول‌های عصبی-عضلانی به نام nmTECs رهنمون کرد. مولکول هایی که در سطح سلول تولید می شوند و توجه سلول های T حمله کننده به بدن را به خود جلب می نمایند.به گزارش سیناپرس، خصوصیات مولکولی nmTEC ها نشان می دهد که آن ها قادر به فرآیندی به نام ارائه آنتی ژن هستند، که در آن یک مولکول در سطح سلول قرار می گیرد تا یک پاسخ ایمنی در برابر آن القا شود.
این مطالعه شواهد قوی ارائه می دهد که مولکول های nmTEC به طور قابل توجهی در بیماری MG و از طریق بیان بالای مولکول های عصبی عضلانی درگیر هستند. به گزارش سیناپرس، این دانش جدید که اطلاعات فنی آن در نشریه Nature Communications منتشر شده اند، می تواند کلید توسعه روش های درمانی جدید برای بیماری های موسوم به خودایمنی باشد.
ترجمه: محمدرضا دلفیه