معمولا پس از بروز سکته های قلبی و مغزی، لخته های خون در شریانها ایجاد می شود و پزشکان برای از بین بردن آنها چاره ای ندارند جز اینکه از داروهای مختلفی استفاده کنند اما این کار معمولا نیاز به صرف دقت بسیاری زیادی دارد. در اکثر موارد تشخیص دقیق محل لخته و استفاده از دارو در آنجا با دقت 100 درصدی قابل انجام نیست و به همین دلیل ضمانت کافی نیز برای اثرگذار بودن آن ارایه نمی شود.
اکنون تیمی از دانشمندان در استرالیا روشی نوین ارایه کرده اند که در آن داروهای مورد نظر با شیوه ای ایمن و در دل نانوکپسول ها به محل تشکیل لخته ها انتقال داده شده و با گشوده شدن در آنجا فرآیند درمان بیمار را تکمیل می کنند.
استفاده از این روش به جهت اینکه اثرات جانبی به مراتب کمتری به همراه دارد مورد توجه بسیاری از صاحبنظران دانش پزشکی نوین قرار گرفته است.
یکی از مهمترین فاکتورهای تشکیل لخته های خونی آنزیمی موسوم به «ترومبین» است. این آنزیم با ایجاد پلهای ارتباطی میان لخته های خونی، آنها را قدرتمندتر می سازد و بدین ترتیب شرایط برای ایجاد لخته های بزرگ و بروز سکته فراهم می شود.
اما در نگرش جدید دانشمندان استرالیایی که در دانشگاه ملبورن ارایه شده از این آنزیم خطرناک به روشی سودمند بهره برداری می شود.
داروی مؤثر uPA به طرز ماهرانه ای در نانوکپسولها بارگیری می شود. کپسولها در ادامه وارد جریان خون شده و این درحالی است که بدنه خارجی آنها با بهره گیری از پوششهای لازم در برابر فاکتورهای حل کننده کپسول مقاومت می کنند.
اما با رسیدن کپسولها به محل تشکیل لخته های خونی که انبوهی از آنزیم های ترومبین در آنجا وجود دارد، دیوار کپسولها در مجاورت این آنزیم مقاومت خود را از دست داده و منهدم می شود و بدین ترتیب دارو دقیقا در محلی که باید منتشر شود، به کار گرفته می شود.
No tags for this post.