به گزارش سیناپرس، برای افراد معتاد به مواد افیونی، موانع زیادی بر سر راه دریافت درمان های موثر وجود دارد و بیماری کووید 19 نیز می‌توانست آن را سخت‌تر کند. اما نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که با اجرای گسترده بهداشت از راه دور، افراد بیشتری حتی در بحبوحه همه گیری کرونا برای این مواد، تحت درمان از طریق شیوه های نوین قرار گرفته اند.
این مطالعه که با هدایت محققانی از دانشگاه میشیگان انجام شده است، مراقبت های دریافت شده توسط کهنه سربازانی که داروی بوپرنورفین را برای درمان اختلال مصرف مواد افیونی دریافت کرده بودند، قبل و بعد از همه گیری کرونا، بررسی کرده است.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که ملاقات‌های مجازی با ارائه‌دهندگان مراقبت‌های اعتیاد به بسیاری از بیماران این امکان را داده است که داروهای خود را به طور موثر در طول سال اول همه‌گیری تهیه و مصرف کنند.
به گزارش سیناپرس، این مطالعه همچنین نقش مهم ویزیت های صرفا تلفنی را برای این بیماران نشان داده است. بازدیدهای صوتی در تمام سال 2020 بسیار بیشتر از بازدیدهای ویدیویی و بازدیدهای حضوری بوده اند.
سیاست گذاران حوزه سلامت در آمریکا، در حال تلاش برای جایگزینی بالقوه سیاست‌های موقت اورژانس از راه دور مربوط به دوران همه‌گیری کرونا برای بیماران در سراسر کشور هستند. قبل از همه‌گیری، ویزیت‌های صرفا صوتی معمولاً مجاز شناخته نمی شدند و همچنین، هزینه بازدیدهای ویدیویی از بیماران در خانه نیز اغلب توسط بیمه بازپرداخت نمی‌شد.
به گفته مجریان این تحقیق، ویزیت های تلفنی می توانند انعطاف‌پذیری را برای سهولت درگیر نگه داشتن افراد در مراقبت در طول زمان فراهم کنند. این موضوع به ویژه برای بیمارانی که بالاترین خطر را درخصوص اوردوز دارند، مهم است.
آن ها می گویند: مراقبت‌ها و تحقیقات اعتیاد اغلب بر بیمارانی متمرکز شده اند که خود به طور فعال به دنبال درمان هستند و در حال حاضر در خانه به سر می برند. به گزارش سیناپرس، اما این ها تنها اقلیتی از افراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد هستند. اکنون که ما قدرت کمک های سلامت از راه دور را برای حمایت از بهبودی چنین افرادی دیده‌ایم، باید به افراد بیشتری دسترسی پیدا کنیم که از چنین مراقبت هایی بهره مند شوند.
این یافته های پژوهشی که بر اهمیت پیگیری از راه دور بیماران دچار اعتیاد به مواد افیونی صحه می گذارند، در نشریه American Journal of Psychiatry منتشر شده اند.
ترجمه: محمدرضا دلفیه