به گزارش سیناپرس، داروهای روانگردان، به عنوان درمانی برای سردردهای خوشه ای، اضطراب و افسردگی، فوایدی را در مطالعات بالینی نشان داده اند. با این حال، این موضوع برای همه افراد صدق نمی کند.
محققان انجمن شیمی آمریکا، گزارش می دهند که یکی از دلایل این امر، می تواند تغییرات ژنتیکی رایج در یک گیرنده سروتونین باشد.
اخیراً، علاقه زیادی از سوی محققان برای بررسی استفاده از ترکیبات روانگردان که گیرنده های سروتونین در مغز را تحریک می کنند، دیده می شود. این گیرنده ها به سروتونین (5-هیدروکسی تریپتامین؛ 5-HT) و سایر مولکول های حاوی آمین مشابه متصل می شوند و به تنظیم خلق و خو، ادراک، شناخت و احساسات و همچنین اشتهای افراد کمک می کنند.
به طور خاص، گیرنده سروتونین معروف به 5-HT2A مسئول اثرگذاری داروهای روانگردان بر مغز است. با این حال، چندین تنوع ژنتیکی تصادفی طبیعی وجود دارد که به عنوان چندریختی های تک نوکلئوتیدی شناخته می شوند، که می توانند بر ساختار و عملکرد گیرنده 5-HT2A تأثیر بگذارند.
چندریختی های تک نوکلئوتیدی (SNP)، تفاوت یافت شده در یک نوکلئوتید نسبت به موقعیت مشابه آن در توالی DNA است. محققان تمایل داشتند بررسی کنند که چگونه تغییرات در گیرنده سروتونین 5-HT2A بر فعالیت آزمایشگاهی چهار نوع مختلف درمان با روانگردان تأثیر می گذارد.
آن ها از مجموعه ای از سنجش ها برای اندازه گیری تأثیر هفت SNP مختلف بر اتصال آزمایشگاهی و سیگنال دهی گیرنده سروتونین 5-HT2A در حضور داروهای سیلوسین، LSD، 5-MeO-DMT یا مسکالین استفاده کردند. به گزارش سیناپرس، نتایج آن ها نشان داد که برخی از تغییرات ژنتیکی، نحوه تعامل گیرنده با داروهای روانگردان را تغییر می دهند.
بر اساس نتایج به دست آمده، پژوهشگران انتظار دارند که بیماران با تغییرات ژنتیکی متفاوت، به درمان های روانگردان واکنش متفاوتی نشان دهند.
آن ها پیشنهاد می کنند که پزشکان، ژنتیک گیرنده های سروتونین بیمار را در نظر بگیرند تا مشخص کنند کدام ترکیب روانگردان احتمالاً مؤثرترین درمان را ارائه خواهد داد.
به گزارش سیناپرس، نتایج تحقیقاتی فوق در مجله ACS Chemical Neuroscience، منتشر شده اند.
ترجمه: سنا دلفیه