به گزارش سیناپرس، داروهای نورآدرنرژیک مورد استفاده برای درمان افراد اوتیستیک شامل داروهای ضد افسردگی، داروهای فشار خون بالا و داروهایی برای بهبود توجه هستند. نام های رایج دیگر عوامل نورآدرنرژیک شامل داروهای ضد افسردگی و ضد فشار خون است که برای شناخت جهانی و بی تفاوتی در درمان بیماری آلزایمر بهبودی اندک اما قابل توجهی نشان می دهند.
سازمان جهانی بهداشت (WHO) زوال عقل را به عنوان سندرمی تعریف می کند که در آن عملکرد شناختی بدتر از آن چیزی است که از پیامدهای معمول پیری بیولوژیکی انتظار می رود. سازمان جهانی بهداشت همچنین تخمین می زند که در سال ۲۰۲۱، در سراسر جهان، تقریباً ۵۵ میلیون نفر با زوال عقل زندگی کرده و بیماری آلزایمر (AD) که شایع ترین شکل زوال عقل است، ممکن است در ۶۰ تا ۷۰ درصد از همه موارد نقش داشته باشد.
به گفته محققان، انتقال دهنده عصبی نورآدرنالین توسط لوکوس سرولئوس آزاد می شود و به عنوان عاملی در جنبه های مختلف شناخت از جمله توجه، انعطاف پذیری رفتاری، حافظه کاری و فرآیندهای حافظه بلند مدت شناخته شده است. علاوه بر این، لوکوس سرولئوس یکی از اولین مکان های رسوب تاو در بیماری آلزایمر است و با توجه به اینکه اختلال عملکرد نورآدرنرژیک یک علامت اولیه در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر است، استفاده از داروهای نورآدرنرژیک به عنوان درمانی برای این بیماری منطقی به نظر می رسد.
با این وجود، کارآزمایی هایی که ارزش داروهای نورآدرنرژیک را در بیماری آلزایمر بررسی می کنند، عموماً ناموفق بوده اند. تیم تحقیقاتی بریتانیایی یک بررسی سیستمیک و متاآنالیز را برای ارزیابی درجه ای انجام داد که داروها، که عملکرد اصلی آنها به عنوان یک عامل نورآدرنرژیک است، می توانند جنبه های شناختی و رفتاری بیماری بیماری آلزایمر را بهبود بخشند.
محققان برای این کارآزمایی، داروهای نورآدرنرژیک که سطوح نورآدرنالین را افزایش می دادند را با دارونما مقایسه کردند. این مطالعه در مجموع ۱۹ کارآزمایی را با ۱۸۱۱ بیمار شناسایی کرد و همه مطالعات، کارآزمایی های تصادفی آینده نگر و با مدت درمان بین ۲ تا ۵۲ هفته بودند. به گزارش سیناپرس ، رایج ترین داروهای نورآدرنرژیک مورد استفاده، مهارکننده های بازجذب نورآدرنالین، آنتاگونیست های گیرنده آلفا1 آدرنرژیک، آگونیست های گیرنده آلفا2، آنتاگونیست های گیرنده آلفا2 و مسدود کننده های گیرنده بتا آدرنرژیک بودند.
به گزارش سیناپرس، دانشمندان در پایان به این نتیجه رسیدند که دارو درمانی هایی که سیستم نورآدرنرژیک را هدف قرار می دهند به نظر می رسد هم شناخت و هم بی تفاوتی را بهبود می بخشد. علاوه بر این، محققان معتقدند که این داده ها یک مورد قوی برای بررسی ارزش این داروها در بیماری های آلزایمر و سایر بیماری های نورودژنراتیو فراهم می کنند.
شرح کامل این مطالعه و یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصیNeurol Neurosurg Psychiatry منتشر شده است.
مترجم: فاطمه امینی