به گزارش سیناپرس، محققان اسپانیایی در آزمایش های جدید خود دریافتند بارهای ویروسی بالایی در بزاق، مایع منی، ادرار و سایر نمونه‌های بیماران مبتلا به آبله میمونی وجود دارد.
تیمی از پژوهشگران موسسه سلامت جهانی بارسلونا (ISGlobal ) خاطرنشان می کنند: آبله میمونی آخرین بیماری مشترک بین انسان و دام (از حیوانات به انسان) است که در سراسر جهان گسترش یافته است. طی شش ماه گذشته، بیش از ۹ هزار مورد آبله میمونی در سراسر جهان گزارش شده است.
نویسندگان این مطالعه می گویند : موارد اولیه در بریتانیا، پرتغال و اسپانیا عمدتاً در میان مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند کشف شده است. گفتنی است؛ در ایالات متحده، تاکنون بیش از ۱۴۰۰ مورد تایید شده وجود داشته است.
محققان می‌گویند: راه اصلی انتشار ویروس از طریق تماس مستقیم با ضایعات روی پوست بیمار آلوده است. تماس با سطوح آلوده به این ضایعات نیز می تواند باعث انتشار ویروس شود. با این حال، تاکنون مشخص نبوده که آیا آبله میمونی می تواند از طریق مایعات بدن مانند خون و مایع منی از فردی به فرد دیگر منتقل شود یا خیر؟
طی این مطالعه جدید، نمونه های مختلف بیولوژیکی از ۱۲ بیمار مبتلا به آبله میمونی مورد بررسی قرار گرفت. در زمان تشخیص، پزشکان بارهای بالای دی ان ای ویروسی را در ضایعات پوستی هر بیمار شناسایی کردند.
به گزارش سیناپرس، محققان همچنین دریافتند که هر ۱۲ بیمار دی ان ای ویروسی در بزاق خود داشتند و نکته مهم این است که برخی از بیماران دارای بار ویروسی بسیار بالایی بودند. گفتنی است پیش از این، تنها یک مطالعه ویروس را در بزاق بیمار مبتلا به آبله میمونی پیدا کرده بود.
این تیم همچنین کشف کردند: دی ان ای ویروس آبله میمونی در مقعد ۱۱ بیمار از ۱۲ نفر، در ترشحات بینی ۱۰نفر از ۱۲ بیمار، مایع منی ۷نفر از ۹ بیمار و مدفوع ۸ نفر از ۱۲ بیمار وجود دارد.
آیدا پیرو از پژوهشگران ارشد این تیم مطالعاتی در رابطه با موضوع فوق اعلام کرد: چند مطالعه قبلی قبلاً دی ان ای ویروسی را در برخی از نمونه ها و در برخی از بیماران نشان داده بود، اما در این پژوهش به طور قطعی مشخص شد که در طول مرحله حاد بیماری و تا ۱۶ روز پس از شروع علائم در یک بیمار، این ویروس اغلب در مایعات بیولوژیکی مختلف، به ویژه بزاق وی وجود دارد.
به گزارش سیناپرس، اگرچه این تیم ویروس آبله میمونی را در اکثریت قریب به اتفاق این نمونه های مایع یافتند، اما محققان می گویند که این مساله لزوما به معنای عفونی بودن آن نیست. در مرحله بعدی تحقیقات، محققان قصد دارند ذرات ویروس عفونی را از این نمونه ها جدا کنند.
آنها اضافه می کنند: بارهای ویروسی بالا در بزاق و منی نشان می دهد که این ویروس قابل انتقال است. این موضوع با گزارش های قبلی که در مورد بوسیدن و رابطه جنسی با بیماران مبتلا به آبله میمون هشدار می دادند مطابقت دارد.
میکل مارتینز، سرپرست این تیم پژوهشی، نتیجه گیری می کند: نتایج مطالعه ما به درک بهتر مکانیسم ها و پویایی انتقال ویروس، و همچنین نقش احتمالی انتقال این بیماری از طریق رابطه جنسی کمک می کند. شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Eurosurveillance منتشر شده است.
مترجم: رضوان خندان