به گزارش سیناپرس، به جنگل ها نزدیک به یک سوم سطح خشک زمین را پوشانده اند. آن ها نقش مهمی در چرخه جهانی کربن و کاهش بالقوه تغییرات آب و هوایی و همچنین در محافظت از خاک در برابر فرسایش و حمایت از تنوع زیستی دارند.
حفظ این عملکردها مستلزم سطحی از انعطاف پذیری به معنای توانایی مقاومت در برابر اختلالات محیطی و بازیابی آن است. اما این که چگونه انعطاف‌پذیری جنگل ها در واکنش به تغییرات آب و هوایی تکامل می یابد، امری است که هنوز به خوبی درک نشده است.
حالا در یک پژوهش جدید که توسط دانشگاه فلورانس ایتالیا انجام شده است، محققان تغییرات در انعطاف‌پذیری جنگل ها را بین سال‌های 2000 و 2020 با استفاده از ترکیبی از تصویربرداری مبتنی بر ماهواره و یادگیری ماشین ارزیابی کرده اند.
آن ها نشان دادند: انعطاف پذیری جنگل های استوایی، خشک و معتدل در این دوره کاهش یافته و این تغییرات با کاهش دسترسی به آب و افزایش تنوع آب و هوا همراه بوده است. به گزارش سیناپرس، اما جنگل‌های شمالی، که معمولاً در مناطق خنک‌تر نیمکره شمالی یافت می‌شوند، این روند را کاهش می دهد و افزایش انعطاف‌پذیری را نشان می‌دهن. به اعتقاد محققان، گرم شدن زمین و افزایش دسترسی به CO2 در این جنگل ها ممکن است بر اثرات منفی تغییرات آب و هوایی در این مناطق غلبه کند.
مجریان این تحقیق تخمین می زنند که در مجموع، حدود 23 درصد از جنگل های دست نخورده جهان ممکن است در حال حاضر به آستانه بحرانی رسیده باشند و انعطاف پذیری آن ها همچنان رو به کاهش باشد.به گفته آن ها، کاهش انعطاف‌پذیری جنگل‌ها می‌تواند پیامدهای مهمی برای جنبه های کلیدی اکوسیستم زمین از جمله ذخیره‌سازی کربن داشته باشد.
آن ها معتقدند روندهای مشاهده شده در انعطاف پذیری جنگل ها باید در استراتژی های حفاظت از این اکوسیستم های غنی جهان در نظر گرفته شوند.به گزارش سیناپرس،این یافته ها در نشریه جهانی و درجه یک جهان یعنی Nature منتشر شده اند.
ترجمه: محمدرضا دلفیه