به گزارش سیناپرس، در برخی موارد بسیاری از مردم جهان در شرایط جوی ناپایدار و بارانی با پدیده ای عجیب مواجه می شوند که توپ نوری نام دارد. این پدیده به طور کلی به عنوان یک توپ نوری توصیف می شود که در هنگام رعد و برق ظاهر شده و اندازه توپ شکل گرفته نیز متفاوت است،
این گوی درخشان می تواند ابعادی از توپ گلف تا بزرگتر از توپ فوتبال داشته باشد و معمولا تمایل دارد روی زمین شناور شود. بر اساس گزارش های علمی، طول عمر آن نیز متفاوت است و از چند ثانیه تا چند دقیقه متغیر است. در واقع هر چه اندازه این گوی درخشان بزرگتر باشد، طول عمر کمتری خواهد داشت.
سابقه مشاهده و توصیف توپ نوری به روزگاران بسیار کهن باز می گردد. مشاهده توپ های درخشان در افسانه های فرهنگ ماپوچه آرژانتینی و شیلی دیده می شود، اما اولین مرجع مکتوب شناخته شده از یک راهب انگلیسی در سال ۱۱۹۵ میلادی است. او مشاهدات خود از این پدیده را به این شکل توصیف کرد: ابر متراکم و تیره ای که ماده سفید رنگی را منتشر می کند که به شکل کروی در زیر ابر رشد می کند، که از آن کره ای آتشین به سمت رودخانه افتاد.
تزار نیکلاس دوم حتی گزارش داد که در کودکی شاهد این پدیده در کلیسایی در سنت پترزبورگ بوده است. از سوی دیگر مطالعه ای که در دهه ۱۹۶۰ برای کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده انجام شد نشان داد که رعد و برق توپ توسط ۵ درصد از جمعیت جهان دیده شده است. این آمار تقریبا اندازه کسانی است که صاعقه معمولی را از نزدیک مشاهده کرده اند.
به گزارش سیناپرس، دانشمندان فکر می کنند که رعد و برق و ایجاد توپ نوری یک پدیده واقعی است، اما اینکه چگونه اتفاق می افتد هنوز یک سوال بی پاسخ است. در سال ۲۰۱۴، دانشمندان چینی ویدیویی از توپ نوری را در حالی که سعی در ضبط صاعقه معمولی داشتند، ضبط کردند. مطالعه آن ها نشان دهنده مخلوطی از اتم های سیلیکون، آهن و کلسیم در این پدیده است که همه اجزای مشترک خاک هستند.
این امر به این نظریه کمک می کند که وقتی صاعقه به خاک برخورد می کند، بخاری از نانوذرات سیلیکون ایجاد می کند. به گزارش سیناپرس، این ذرات با هوا واکنش داده و در دماهای نسبتاً پایین نور و گرما تولید می کنند. با این حال، توضیحات فوق، مشاهدات توپ نوری در داخل اتاق ها یا کابین هواپیما را توضیح نمی دهد. به هر حال این پدیده نیازمند مطالعه بیشتری بوده و تحقیقات جامع تری برای کشف این معما مورد نیاز است.
مترجم: نیروانا محمدحسینی
منبع: sciencefocus