به گزارش سیناپرس،در مطالعه ای جدید، محققان دانشگاه ملی استرالیا و دانشگاه کنستانز، در کار با جوامع دورافتاده ای در پاپوآ گینه نو، سطوح متفاوتی از قرار گرفتن در معرض موسیقی غربی را مورد آزمایش قرار داده اند. این موارد شامل نواختن ملودی های ماژور و مینور بود و به دنبال آن از مردم محلی پرسیده شد که کدام موسیقی آن ها را شادتر کرده است.
آن ها این آزمایش موسیقی را با گروهی از نوازندگان و همچنین گروهی ثانویه از غیرموسیقی دان ها در سیدنی استرالیا تکرار کردند و سپس ادراکات عاطفی و ترجیحات این شنوندگان برای هارمونی ها و آکوردهای ماژور یا فرعی را مقایسه نمودند.
نتایج این بررسی ها نشان داد که شرکتکنندگانی که در استرالیا مستقر بودند، ملودیهای اصلی و آکوردهایی که شادتر تلقی میشدند را ترجیح می دادند. به گزارش سیناپرس، اما طبق این یافته ها، آن دسته از شرکت کنندگان پاپوآ گینه نو که تا حدودی در معرض موسیقی غربی بودند، ترجیح کمتری برای شادتر بودن موسیقی ماژور نسبت به مینور داشتند. با این وجود، آن ها هیچ ارتباط قابل تشخیصی با آکوردهای اصلی و درک احساسی از شادی از آن ها نشان ندادند.
به گفته این محققان، ادراک احساسی متفاوت از موسیقی که معمولاً تصور می شود پاسخی جهانی به کلیدهای اصلی و فرعی این هنر باشد، ممکن است تنها به دلیل آشنایی و شرطی شدن در فرهنگ غربی باشد.
آن ها می افزایند: موسیقی، بخش حیاتی بسیاری از فرهنگها است و به شدت در زندگی روزمره ما نقش دارد. این هنر بر لحظات مهمی مانند تولد و عروسی تأکید می کند، در حالی که در رویدادهای غم انگیز مانند مراسم خاکسپاری نیز، موسیقی این قدرت را دارد که به ما حرکت داده، خاطرات را زنده کند یا اشک ما را درآورد.
به گزارش سیناپرس،هر فیلم یا برنامه تلویزیونی که تماشا می کنیم دارای یک موسیقی متن برای همراهی صحنه های احساسی است. به طور معمول، آکوردهای ماژور در صحنه های شاد استفاده می شوند، در حالی که آکوردهای مینور معمولاً حس ناراحتی و غم را منتقل می کنند.
مجریان این پژوهش می گویند: این شرطیسازی ها در طول زندگی ما، ممکن است یکی از دلایلی باشد که هم از نظر افراد آموزش دیده موسیقی و هم غیرموسیقیدانان فرهنگ غربی، کلیدهای اصلی را شادتر تشخیص میدهند، در حالی که افرادی که کمتر یا به طور محدود در معرض موسیقی و فرهنگ غربی قرار دارند، تداعیهای ضعیفتری در این خصوص دارند، اگر نگوییم اصلاً ندارند.
به گزارش سیناپرس، این یافته های جالب در نشریه معتبر و بین المللی PLOS ONE منتشر شده اند.
ترجمه: ندا جوادهراتی