به گزارش سیناپرس، خالکوبی و پیرسینگ قرن هاست که وجود داشته و اغلب دارای اهمیت فرهنگی یا شخصی است. هنجارهای قدیمی، خالکوبی یا پیرسینگ قابل مشاهده را امری نامطبوع می دانستند، اما جامعه در سال های اخیر از این دیدگاه دور شده است و امروزه این دو روش بسیار رایج است.
بسیاری از مردم برای بیان شخصیت یا زیبایی اقدام به خالکوبی یا پیرسینگ می کنند. تحقیقات قبلی بر روی این افراد نشان می دهد که آنها عزت نفس پایین تری داشته و نیاز دارند خود را متمایز کنند. بازماندگان تروما ممکن است به اصلاح بدن به عنوان راهی برای غلبه بر تجربیات گذشته روی آورند. با وجود این، کمبود تحقیقات در مورد اصلاح بدن و تجربه آزار در کودکی وجود دارد که این مطالعه به دنبال رفع آن است.
ماریک ارنست Mareike Ernst و همکارانش در بررسی های خود از نمونه هایی از شرکت کنندگان آلمانی ۱۴ تا ۴۴ ساله استفاده کردند. این نمونه شامل داده های ۲۵۱۰ خانوار بود. شرکت کنندگان به سوالاتی در مورد خالکوبی و پیرسینگ و همچنین تکمیل معیاری در مورد آسیب های دوران کودکی پاسخ دادند. در مجموع ۱۰۶۰ شرکت کننده در داده‌های مورد استفاده قرار گرفتند که میانگین سنی آنها حدود ۳۰ سال بود و بیشتر شرکت کنندگان در پایین ترین سطح درآمد قرار داشتند.
به گزارش سیناپرس، نتایج نشان داد که حدود ۴۰ درصد از شرکت کنندگان حداقل یک خالکوبی یا پیرسینگ داشتند و تقریباً ۲۵ درصد از شرکت کنندگان سابقه تجربه آزار در دوره کودکی یا بی‌توجهی قابل توجهی را گزارش کردند. در میان شرکت کنندگانی که کودک آزاری را گزارش کردند، ۴۸ درصد خالکوبی یا پیرسینگ داشتند، در حالی که تنها ۳۵ درصد از افرادی که کودک آزاری را گزارش نکردند، خالکوبی یا پیرسینگ داشتند.
به گزارش سیناپرس، انواع مختلف و شدت سوء استفاده ارتباطی با خالکوبی و پیرسینگ نشان داد، سوء استفاده یا نادیده گرفته شدن شدیدتر با میزان بیشتر خالکوبی و پیرسینگ همراه است.
مطالعه حاضر با تایید ارتباط مثبت و مشابه خالکوبی و پیرسینگ با سوء استفاده و غفلت دوران کودکی در یک نمونه جمعیت نماینده به تحقیقات قبلی اضافه می کند. این روابط فقط مربوط به آزار جسمی و جنسی نبود، بلکه به تجارب اولیه غفلت و اشکال عاطفی تروما نیز مربوط می شد. به باور روان شناسان، خالکوبی و پیرسینگ برای تعداد قابل توجهی از افرادی که تغییرات بدنی را ازاین طریق انتخاب می کنند، می توانند وسیله ای برای کنار آمدن با ناملایمات قبلی و بیان استقلال باشند.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی BMC Psychology منتشر شده است.
مترجم: حمید تعالی
No tags for this post.