به گزارش سیناپرس، پانداهای غول پیکر امروزی علاوه بر پنج انگشت موجود روی دستان خود، دارای یک استخوان مچ دست بزرگ شده با ساختاری شست مانند هستند که از آن برای گرفتن ساقه بامبو استفاده می کنند. تحقیقات قبلی شواهدی از ساختار شست مانند در این جانور را به ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار سال پیش مرتبط کرده است.
طی مطالعات جدید، شیائومینگ وانگ و همکارانش استخوان مچ دست گونه ای از اجداد پاندای Ailurctos را در استان یوننان، چین مورد مطالعه قرار دادند که قدمت آن به به اواخر دوره میوسن (تقریباً شش تا هفت میلیون سال) می رسید.
آنها شکل و اندازه این استخوان را با داده های منتشر شده قبلی در مورد استخوان های مچ پاندا های غول پیکر مدرن و نوعی خرس باستانی که نه میلیون سال پیش زندگی می کرد و آرکتوئیدهای ایندارکتوس نام داشت، مقایسه کردند. محققان اعتقاد دارند ممکن است این خرس، اجداد مشترکی با پانداهای غول پیکر داشته باشد.
پژوهشگران همچنین دریافتند که ساختار شست مانند پاندا غول پیکر مدرن همان شکل متمایز استخوان مچ Ailurctos را دارد، اما استخوان I. arctoides که بزرگ تر، عریض تر و قلاب دار تر بود، را ندارد. اگرچه انگشت ششم در پانداهای غول پیکر مدرن و آیلوارکتوس وجود داشت،
اما محققان تفاوت هایی را در اندازه و شکل آن مشاهده کردند. به گزارش سیناپرس، انگشت پاندای غول پیکر مدرن نسبت به اندازه بدنش به طور قابل توجهی کوتاه تر از آیلوارکتوس بوده و دارای یک قلاب در انتهای آن و یک سطح بیرونی صاف است، در حالی که انگشت آیلوارکتوس اینطور نیست.
نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که زائده استخوانی فوق ممکن است به پانداهای مدرن کمک کند تا بامبو را بهتر مهار کنند، در حالی که طول کوتاه تر و سطح بیرونی صاف ممکن است به توزیع وزن هنگام راه رفتن کمک کند. به گزارش سیناپرس، محققان در خاتمه توضیحات خود اضافه می کنند که این محدودیت های تحمل وزن می تواند دلیل اصلی این باشد که ساختار شست مانند پاندا غول پیکر هرگز به یک انگشت کامل تبدیل نشد.
شرح کامل این گزارش در آخرین شماره مجله تخصصی Scientific Reports منتشر شده است.
مترجم: احسان محمدحسینی