به گزارش سیناپرس، تیمی از محققان مرکز تحقیقات سرطان آلمان دریافتند که سلول های کمکی T فولیکولی تنها به توالی پروتئین سویه واکسن مالاریا واکنش نشان می دهند. در واقع سایر سلول ها عملاً هیچ واکنش متقابلی به جمعیت طبیعی پاتوژن مالاریا نشان ندادند. به گفته محققان، این یافته ممکن است توضیح دهد که چرا اثر واکسیناسیون مالاریا طولانی نمی ماند.
سرپرستی این مطالعات بر عهده دکتر هدا واردمن، ایمونولوژیست DKFZ قرار داشت. در دهه های گذشته پیشرفت های قابل توجهی در کنترل مالاریا در سطح جهان ایجاد شده است. با این حال، سازمان بهداشت جهانی گزارش می دهد که هنوز هم سالانه بیش از ۶۰۰ هزار مرگ ناشی از مالاریا در گوشه و کنار جهان ثبت می شود و در این میان پاتوژن P. falciparum مسئول بیشتر این موارد کشنده است.
به گزارش سیناپرس، واکسیناسیون، گزینه ای مناسب برای محافظت موثرتر در برابر پاتوژن های مالاریا در نظر گرفته شده است. اما تا امروز تنها یک واکسن برای این منظور تایید شده است. مرحله عفونی انگل مالاریا – زمانی که به خون انسان منتقل می شود – اسپروزوئیت نامیده می شود و متاسفانه کارایی این واکسن ضعیف بوده و برای مدت طولانی دوام نمی‌آورد. دانشمندان می گویند دانستن اینکه ایمن سازی چه آنتی بادی هایی را القا می کند برای تقویت واکسن حیاتی است.
واردمن و همکارانش داوطلبانی از افراد بدون سابقه تماس با پاتوژن های مالاریا را برای این مطالعه ثبت نام کردند. آنها خون این افراد را با اسپوروزویت های پلاسمودیوم کشته شده سویه واکسن آلوده کردند تا نحوه واکنش سلول های کمکی T آن ها را بهتر بررسی کنند.
واردمن در این رابطه توضیح می دهد:برای بهبود واکسن، باید بدانیم که کدام آنتی بادی های محافظ توسط ایمن سازی بدن القا می شوند. اما تولید چنین آنتی بادی هایی تا حد زیادی به کمک سلول های T کمکی فولیکولی بستگی دارد. آنها اطمینان حاصل می کنند که سلول های B به سلول های پلاسما تولید کننده آنتی بادی و سلول های B حافظه تبدیل می شوند.
تیم تحقیقاتی طی مطالعات فوق، از نزدیک سلول های کمکی T فولیکولی القایی را که مخصوص پلاسمودیوم در سطح تک سلولی هستند، بررسی کردند. تجزیه و تحلیل های انجام شده توسط محققان نشان داد که گیرنده های سلول های کمکی T عمدتاً آمینو اسیدهای 311 تا 333 CSP را هدف قرار می دهند. یافته شگفت‌انگیزتر این بود که تقریباً فقدان کامل واکنش متقابل بین کلون‌های سلول T وجود داشت.
این ایمونولوژیست خاطرنشان کرد: یافته های فوق احتمالاً توضیح می دهد که چرا اثر دفاعی واکسن مالاریا به سرعت در افراد محو می شود. او اضافه کرد که طیف وسیع تری از سلول های کمکی T باید در توسعه بیشتر واکسن مورد آزمایش قرار گیرند تا مشخص شود آیا القای آنها محافظت طولانی مدت در برابر انگل مالاریا ایجاد می کند یا خیر.
به گزارش سیناپرس،شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Science Immunology منتشر شده است.
مترجم: رضوان خندان
No tags for this post.