به گزارش سیناپرس، محققان بین‌المللی می‌گویند که وظیفه جهانی عظیم ما برای بازسازی اکوسیستم‌های تخریب‌شده کره زمین، باید شامل فناوری‌های پیچیده‌ای مانند پایش DNA محیطی باشد تا از این طریق، درک و حمایت از بازیابی بیوسفر پیچیده زمین میسر باشد.
به گفته پژوهشگران دانشگاه فلیندرز استرالیا که هدایت پژوهشی در این زمینه را به عهده داشته اند، ژنومیک، ابزارهای مهمی را در مبارزه برای ترمیم اکوسیستم‌ها فراهم می‌کند. این ابزارها از احراز هویت منابع بذر گرفته تا بهبود تشخیص علف‌های هرز یا حیوانات مهاجم را شامل می شوند.
در این راه، محققان استرالیایی و آمریکایی نقشه راهی برای اکولوژیست های مسئول احیای اکوسیستم ها تهیه کرده اند تا بتوانند از ژنومیک استفاده بهتری کنند و بدین طریق، به جنبه های حیاتی احیای اکوسیستم های تخریب شده کمک کنند.
آن ها خاطرنشان کرده اند که علم ژنومیک یا فناوری ژنوم، پشتیبانی حیاتی برای معکوس کردن زوال اکوسیستم ها ارائه می دهد، با این حال تاکنون اغلب به عنوان یک ابزار گمشده در جعبه ابزار اکولوژیست های بازسازی اکوسیستم مطرح بوده است.
به گفته محققان، این در حالی است که فناوری فوق می‌تواند به بهبود شیوه‌های تامین بذر برای پوشش گیاهی تحت تغییرات آب و هوایی کمک کند.به گزارش سیناپرس، ژنومیک می‌تواند به ما بگوید که بذر خود را از کجا تهیه کنیم تا شانس بیشتری برای زنده ماندن از تأثیرات تغییرات آب‌وهوایی مانند امواج گرمای مکرر و شدیدتر داشته باشد.
همچنین طبق این پژوهش، ژنومیک واقعا تنها راه برای ردیابی بازگشت میکروب‌های خاک است که از بقیه حیات روی زمین شامل گیاهان و حیوانات پشتیبانی می‌کنند.به گزارش سیناپرس، علاوه بر این ها، محققان فوق معتقدند ژنومیک را می توان برای بررسی این که آیا گونه های در معرض تهدید یا گونه های نامطلوب مانند گیاهان و حیوانات مهاجم پس از تلاش های بازسازی، بازمی گردند یا خیر، به خوبی مورد استفاده قرار داد.
آن ها می گویند: جذب بیشتر ژنومیک در علوم محیطی، پتانسیل روشنی برای بهبود وظیفه های بزرگ پیش رو را دارد، به ویژه با توجه به بیانیه دهه سازمان ملل در مورد احیای اکوسیستم که از احیای 350 میلیون هکتار از اکوسیستم های تخریب شده تا سال 2030 حمایت می کند.
نقشه راهی که اکنون، اکولوژیست های احیا برای افزودن ژنومیک به جعبه ابزار خود تهیه کرده اند شامل نیاز به بهبود ارتباطات در سراسر بخش ترمیم و ژنومیک است. به گزارش سیناپرس، به اعتقاد آنان، این استراتژی مستلزم این موارد است: برقراری ارتباط بین تخصص های مختلف مرمت، پذیرش ژنومیک در بخش هایی فراتر از پذیرندگان اولیه از طریق آگاهی بخشی بهتر در مورد ژنومیک در بخش ترمیم، بهبود دسترسی به مهارت های تکمیلی مورد نیاز برای ژنومیک، مانند بیوانفورماتیک و علوم محاسباتی و بالاخره تقویت همکاری های بین رشته ای.
بدون تردید در این راستا، تضمین بودجه برای تحقیق و توسعه عناصر جانبی مانند بیوانفورماتیک و زیرساخت‌های محاسباتی از این رویکرد نوآورانه برای بازسازی اکوسیستم های طبیعی حمایت می‌کند.
به گزارش سیناپرس، این اطلاعات علمی و فنی در نشریه معتبر Philosophical Transactions of the Royal Society B منتشر شده اند.
ترجمه: رهاامیدوار